Εν Αθήναις….κοντινές γειτονιές

Posted by Cassandra στο Οκτωβρίου 31, 2015

Η Κυψέλη ακόμα μια παλιά συνοικία της Αθήνας.
Δίπλα στα Πατήσια στο Γαλάτσι τα Τουρκοβούνια το Πεδίον του Άρεως…
Πολύ παλιά υπήρχαν πολλά δέντρα πηγές ποτάμια και ήταν τόπος αναψυχής
των Αθηναίων.
Στην οδό Κυψέλης ήταν η έπαυλη του Ναυάρχου Κανάρη που έδωσε το όνομά του
στην κεντρικής της πλατεία όπου και το άγαλμά του.
Στην οδό Αγίας Ζώνης ήταν η έπαυλη Μάλκολμ …σήμερα είναι το άσυλο
ανιάτων.
Ο ίδιος έχτισε και το εξοχικό του σε ένα κοντινό «χωριό» τα Πατήσια.
Άλλες γνωστές οικογένειες της εποχής που έμειναν στην Κυψέλη ήταν
η Λεβίδου …η Καλλιφρονά.
Ερχόμαστε στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60…
Κυψέλη η ακριβή συνοικία με πολυκατοικίες με μεγάλα διαμερίσματα
πολυτελούς κατασκευής.
Οι θυρωροί παίρνουν τις θέσεις τους….με ευγένεια εξυπηρετούν
τους ενοίκους και γνωρίζουν τις ιδιοτροπίες τους…
Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι μαζεύονται στην περιοχή ο ένας
μετά τον άλλο.
Δημιουργούνται καλλιτεχνικά στέκια….
Κινηματογραφούπολη μαζί με τα Πατήσια….
«Αελλώ»…»Αλεξάνδρα»..»Τριανόν»..»Φιλίπ»…
Θεατρούπολη…» θέατρο Κυκλάδων»…»Κεφαλληνίας»…»Κάππα»…

Τα Πατήσια η διπλανή συνοικία είναι περισσότερο προσιτή για τους
πολλούς…
Και εκεί πολυκατοικίες αλλά περισσότερο λαϊκές….
Τα δάνεια που παίρνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι για στέγαση
δεν φτάνουν για την Κυψέλη…δίπλα στα ορεινά Πατήσια που τα είπαν
Λαμπρινή οι τιμές των διαμερισμάτων είναι προσιτές.
Ακόμα με κατσάβραχα η περιοχή…
Τα εξ αδιαιρέτου προχειροφιαγμένα σπιτάκια πέφτουν υπερ των
πολυκατοικιών.
Ένα δυαράκι ή ένα τριαράκι και μια γκαρσονιέρα τσόντα έλυνε
το πρόβλημα ο ταλαιπωρημένος.
Θα πάντρευε το κορίτσι με το ένα και θα έμενε στο άλλο.

Πίσω στα παλιά

ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: "Χάσαμε δυστυχώς τη μάχη για το δημόσιο χαρακτήρα του ΑΔΜΗΕ"
ΞΑΝΘΟΣ: "Χάσαμε τελικά τη μάχη για τα φαρμακεία|
ΣΤΑΘΑΚΗΣ:"Χάσαμε δυστυχώς τη μάχη για τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας"
ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ: "Χασαμε τη μαχη για τις διοικησεις των Τραπεζων".

Τίποτα δε χάσατε. Πουλημένα δουλάκια ήσασταν από την αρχή...

Νομικά Ανάλατα

Τσαλακώτος...

Τσαλακώτος...

     Το τσαλακωμένο τούτο -μέσα κι έξω- ανθρωπάκι, αποτελεί ντροπή για την χώρα μας.
     Ας πεί κάποιος στον τσαλακωτό Τσαλακώτο πως ανήμερα της Εθνικής Επετείου δεν επιτρέπεται να ''διαπραγματεύεται'' ισοδύναμα οικονομικού και φυσικού θανάτου κανενός έλληνα.
     Αυτό δεν τιμά τους προγόνους που αντιστάθηκαν στον (ίδιο) εισβολέα.
     Τουλάχιστον τους
δικούς μας προγόνους. Για τους δικούς του δεν ξέρουμε.
     Ας πεί επίσης κάποιος στο ανθρωπάκι ότι επειδή ο ίδιος μπορεί να αισθάνεται ζήτουλας, δεν σημαίνει πως πρέπει και να έχει την...εμφάνιση ζήτουλα.
     Καλώς ή κακώς (κακώς, κάκιστα) μας εκπροσωπεί ως υπουργός Οικονομικών.
     Δεν μπορεί η εικόνα της Ελλάδας μας να εκπροσωπείται απ' αυτό το πράγμα.
     Άλλο η φτώχεια, άλλο η ανέχεια,

Διαβάστε περισσότερα »

"tokoutsavaki" 

Αρχή του τέλους για τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη;

Γράφει ο Ceteris Paribus

Έχουμε εισέλθει σε φάση φθοράς της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη; Το τελευταίο διάστημα, οι πρωτοβουλίες της γερμανικής ηγεσίας, οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα της χώρας αλλά κυρίως οι διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, κάνουν κάτι τέτοιο -για πρώτη φορά ύστερα

από πολλά χρόνια- σοβαρή «υπόθεση εργασίας». 

Η γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη, που έγινε κατά κάποιο τρόπο «απόλυτη» ύστερα από το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης το 2008, κακώς -και μόνο δημοσιογραφική αδεία- χαρακτηρίζεται «ηγεμονία», αφού ο ηγεμόνας έχει την πρόνοια, τη δυνατότητα και τη «χωρητικότητα» να ενσωματώνει στο σύστημα εξουσίας του με κάποιο τρόπο και τα συμφέροντα των «υποτελών».

Η γερμανική ηγεσία, ιδιαίτερα των Μέρκελ – Σόιμπλε τα τελευταία χρόνια, περισσότερο κυριάρχησε «εκβιάζοντας» τους άλλους με τα οξύτατα οικονομικά τους προβλήματα παρά ηγεμόνευσε πραγματικά.

Έτσι, η γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη ήταν «ευχή και κατάρα»: Ευχή, στο βαθμό που έστω και έτσι υπάρχει μια ηγέτιδα δύναμη για να βάλει «τάξη» στο ευρωπαϊκό χάος. Κατάρα, στο βαθμό που αυτό συχνά εξασφαλιζόταν με ωμές μεθόδους επιβολής.

Μια πιθανή «ανάποδη μέτρηση» για τη γερμανική κυριαρχία θα έχει έτσι αντιφατικές επιπτώσεις: μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων για τα κράτη-μέλη, αλλά και ισχυροποίηση των φυγόκεντρων τάσεων. Αν, υπό τις πιέσεις της κρίσης, η δεύτερη «ροπή» αποδειχτεί πιο ισχυρή, αυτό μπορεί να έχει διαλυτικά αποτελέσματα για την Ευρωζώνη και την Ε.Ε…

Ας πάμε όμως στις ενδείξεις, που είναι «αποχρώσες», και στα δεδομένα.

Όταν πρόσφατα η κ. Μέρκελ προχώρησε στον «εντυπωσιακό» πολιτικό deal με τον Ερντογάν, κάποιοι μίλησαν για «ηγεμονική» κίνηση. Ωστόσο, αντίθετα, είχαν δίκιο όσοι είδαν σε αυτό το διάβημα της καγκελαρίου ενδείξεις πανικού – εξ ου και οι ακραίες μορφές που πήρε η πολιτική στήριξη του κ. Ερντογάν, κατά παράβαση του κανόνα της μη ανάμιξης στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της Τουρκίας. Το ζήτημα του προσφυγικού έχει δημιουργήσει συνθήκες έρπουσας πολιτικής κρίσης στη Γερμανία, καθώς το ξενοφοβικό ρατσιστικό μέτωπο PEGIDA γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη, αλλά -ακόμη σημαντικότερο- η απόφαση της γερμανικής ηγεσίας να απορροφηθούν 1 εκατ. πρόσφυγες διχάζει τόσο την κοινωνία όσο και την κυρίαρχη ελίτ.

Πίσω από την πολιτική «κορυφή του παγόβουνου», κρύβεται πλέον το αρχόμενο οικονομικό αδιέξοδο. Που σηματοδοτεί το αδιέξοδο της γερμανικής πολιτικής των τελευταίων 15 σχεδόν χρόνων. Το μίγμα αυτής της πολιτικής ήταν το εξής: λιτότητα στη Γερμανία (ώστε να αποκτηθεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας κ.λπ., που λόγω διαφορετικών πολιτικών παραδόσεων δεν μπορούσαν να προχωρήσουν στο δρόμο της λιτότητας μες την ίδια ταχύτητα – ή και καθόλου), λιτότητα στην Ευρώπη, και στήριξη του γερμανικού οικονομικού «θαύματος» στη θεαματική αύξηση των εξαγωγών. Μέχρι σήμερα το «κόλπο» έπιανε: η καθήλωση της ζήτησης στη Γερμανία και την Ευρώπη, αντισταθμιζόταν και με το παραπάνω από τις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, κυρίως όμως προς τις αναπτυσσόμενες οικονομίες (BRICKS κ.λπ.).

Η διεθνής οικονομική συγκυρία αμφισβητεί πλέον ευθέως αυτή τη «συνταγή επιτυχίας». Η σημαντική επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και των BRICKS, η γενικευμένη ύφεση στη Λ. Αμερική και η αναπόφευκτη αρνητική επίδραση όλων αυτών στις αναπτυξιακές επιδόσεις και της αμερικανικής οικονομίας, μειώνουν τη διεθνή ζήτηση και απειλούν ευθέως το γερμανικό εξαγωγικό «θαύμα».

Από τη στιγμή που δεν μπορεί να συνεχίσει να «κλέβει» αξία μέσα από τη ζήτηση των άλλων στο παγκόσμιο πεδίο, η Γερμανία είναι αναγκασμένη να αλλάξει μίγμα οικονομικής πολιτικής. Πρέπει να αυξήσει την εσωτερική ζήτηση στην ίδια τη Γερμανία, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα! Είναι βέβαιο ότι θα το κάνει μ’ αυτή τη σειρά (πρώτα η Γερμανία και ύστερα η Ευρώπη) και πολύ προσεκτικά, για να μην διακινδυνεύσει το «ξήλωμα του πουλόβερ» της πανευρωπαϊκής λιτότητας.

Καταστρώνοντας τέτοια σχέδια πολύ προσεκτικού αλλά αναπόφευκτου αναπροσανατολισμού στην οικονομική πολιτική, η γερμανική ηγεσία αντιλήφθηκε ότι έχει να κάνει με μια γερασμένη κοινωνία και ότι θα χρειαστεί να απορροφήσει τουλάχιστον 1 εκατ. πρόσφυγες σαν φτηνά εργατικά χέρια. Αυτό ενεργοποίησε μια διαδικασία έρπουσας πολιτικής κρίσης στην ίδια τη Γερμανία.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: αυτό που αντιλήφθηκε η γερμανική ελίτ, δηλαδή το τέλος της πετυχημένης γερμανικής «συνταγής», το έχουν αντιληφθεί και όλοι οι άλλοι. Και άρχισαν να βάζουν πιέσεις ώστε να μεγαλώσει η ρωγμή που άρχισε να δημιουργείται.

Πρώτος ανέλαβε δράση ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Μάριο Ντράγκι. Με τις δηλώσεις του της περασμένης εβδομάδας ότι το Δεκέμβριο θα εξετάσει γενναία επέκταση της ποσοτικής χαλάρωσης, «αυθαδίασε» ευθέως κατά της γερμανικής μονεταριστικής ορθοδοξίας – πίσω από τις γραμμές, η πραγματική δήλωση ήταν «η ΕΚΤ δεν είναι μαγαζί της Γερμανίας»…

Σειρά πήρε ο κ. Ολάντ – ίσως ο πλέον «δειλός» Γάλλος πρόεδρος της νεότερης ιστορίας… Όπως έγραψε ο διεθνής Τύπος, ο Ολάντ «ήρθε για ψώνια στην Ελλάδα» για πρώτη φορά με τόσο «γκραντιόζο» στυλ και επιδιώξεις. Και, ως αντάλλαγμα, υποσχέθηκε ότι θα θέσει και αυτός στο τραπέζι το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.

Είναι βέβαιο ότι οι καιροί αλλάζουν. Ότι το γερμανικό πλεονέκτημα στην Ευρώπη απειλείται ευθέως – μαζί μ’ αυτό και η γερμανική κυριαρχία. Το σχέδιο της γερμανικής ηγεσίας να αρχίσει να χαλαρώνει η λιτότητα στη Γερμανία αλλά όχι (ή πολύ λιγότερο) στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα αντιμετωπίσει τώρα πολύ μεγαλύτερες αντιδράσεις.

Η κατάσταση θα γίνει σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα. Και όποιος μπορεί να δει βαθύτερα, μπορεί να την αξιοποιήσει για να εκπονήσει και ανάλογες πολιτικές…

Πηγή:  rizopoulospost

Κι ο Χάρος εφοβήθηκε από τέτοιο θάρρος!

Κι ο Χάρος εφοβήθηκε από τέτοιο θάρρος!

Giorgos Zacharakis

Απλά κοιτάς τον θάνατο με παγερό βλέμμα,
χωρίς συναίσθημα, με κόρη διεσταλμένη...
Έτοιμος/η για ΟΛΑ! Η σφαίρα που θα έτρωγε
εντός ολίγων ωρών η Ελληνίδα γερόντισσα
δεν ήταν τίποτε μπροστά σε αυτό που έζησε
εκείνη την στιγμή ο Γερμανός στρατιώτης!
«Και κοίταξαν τον θάνατο κατάματα...
Κι ο Χάρος εφοβήθηκε από τέτοιο θάρρος!»
http://giorgoszacharakis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_28.html

Λίγο πιο σεμνά κ. Τσίπρα... και πέρνα να δεις τα “έργα” του εθνικού εργολάβου

Λίγο πιο σεμνά κ. Τσίπρα... και πέρνα να δεις τα “έργα” του εθνικού εργολάβου

Της Μαργαρίτας Ισιδώρου
Αυτή την ώρα ο πρωθυπουργός εξήλθε από την έξοδο 7 της Αττικής οδού και μετέβη στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων – Καματερού, για κηδεία αστυνομικού που έχασε τη ζωή του από ατύχημα επί της Γούναρη και λεωφόρου Δημοκρατίας, εκεί ακριβώς που χρόνια τώρα και παρά το ότι ο δρόμος είναι πρόσφατα φτιαγμένος (ελέω Carrefourκαι Escape), χάνουν συνεχώς τη ζωή τους άδικα μοτοσικλετιστές.
Πρώτο... Δεν χρειαζόταν να κλείσει η κίνηση και να ταλαιπωρούνται άδικα οι κάτοικοι της περιοχής, από “ειδικά μέτρα ασφαλείας”, λόγω διέλευσης του πρωθυπουργού, λες και στο Καματερό περνάει ο Ομπάμα!
Εκτός αν κι αυτός ο πρωθυπουργός καβάλησε το καλάμι και τη “βρίσκει” με το να βλέπει να περνάει το κονβόι του, κοιτώντας χαρούμενους τους ταλαίπωρους πολίτες της πιο...
υποβαθμισμένης περιοχής της Αττικής.
Δεύτερο... Μιας και βρίσκεσαι για το λυπητερό γεγονός στην περιοχή, δεν κάνεις μια περατζάδα να δεις που δολοφονήθηκε προχθές μια Ελληνίδα συμπολίτισσά μας;

Kαφκική αγωνία για να βάλεις πετρέλαιο

14

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Όλα μηχανογραφημένα ναι! Όπου και αν είσαι θα σε βρουν!

Αγέλαστοι άνθρωποι, σαν γρανάζια μια πελώριας μηχανής που σε βάζει να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ για παράδειγμα, αλλά πέφτουν συνεχώς το δίκτυο του ΤΑΧΙS. Είσαι ο ΑΜΚΑ σου!

Είσαι το ΑΦΜ σου! Είσαι ο ΤΚ σου!

Τα αποστηθίζεις και πορεύεσαι στη δαιδαλώδη επιβίωση αυτού του κράτους – δικαστηρίου, που είσαι ένοχος για φοροφυγάδας μέχρι αποδείξεως του ενάντιο, δηλαδή μιας όλο ένα και επιβεβλημένα διάφανης αθωότητας, που πρέπει να την ουρλιάζεις, σαν φαντάρος μπροστά στο αξιωματικό του, μαζί με τα νούμερα που συνοδεύουν την αιωνία κατάταξη σου.Κάρτες. Χρήμα στα χαρτιά μόνο. Όριο στις εβδομαδιαίες αναλήψεις.

Το νούμερο 420 τινάζει την μπάνκα! Σαν σε μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης ζεις και ως άλλος Γιοσεφ Κ. έχεις ενοχή για κάτι, που δεν ορίζεται και θα δικαστείς, για κάτι, απροσδιόριστο.

Έχεις μια ενοχή στην πιο απλή συναλλαγή με λεφτά! Πόσο περισσότερο ύποπτος είσαι αν θελήσεις… πετρέλαιο!

Καταρχήν παραγγελία δεν κάνεις στο πρατήριο βενζίνης της γειτονιάς πια, που ξέρεις μια ζωή τον ιδιοκτήτη και που πηγαίνατε μαζί φροντιστήριο και οι μπαμπάδες σας παίζαμε τάβλι στο καφενείο. Εκείνον που ξέρεις πως δε θα σε γελάσει, γιατί και τίμιος είναι και δε θέλει να ντροπιαστεί ως κακός επαγγελματίας στην γειτονιά του.

Παραγγέλλεις απ τα κεντρικά των μεγάλων εταιρειών και αλλοίμονο, που δεν ελέγχουν αυτές τα πάντα. Μετά τα ευγενικά «καλημέρα σας» σου ανακοινώνεται πως η τιμή αλλάζει κάθε μέρα! Λες όνομα και φυσικά πατρώνυμο! ΑΦΜ; Και ΑΦΜ! Μετά λογαριασμό ΔΕΗ! «Α! Μα δεν μένετε εκεί!

Στα αρχεία μας βλέπουμε πως κατοικείται στην οδό…, στο προάστιο…, στον αριθμό…»! Σε σφίγγει εσένα τώρα ο Καφεϊκός κλοιός της αγωνίας και του παραλυτικού άγχους. «Βλέπετε κάτι που δεν γνωρίζω; Μήπως έχει βγει κάνα ένταλμα σύλληψης εναντίον μου; Μήπως καταζητούμαι;

Μήπως να μη πάρω πετρέλαιο και να ξεπαγιάσουν τα παιδάκια μου και φέτος και θα τη βγάλουμε όπως τις άλλες χρονιές που ήταν πιο ακριβό το λίτρο με ηλεκτρικές κουβέρτες και «έξυπνες» σόμπες απ αυτές που δίνει το «Ε»;» σκάφτεσαι αλλά δε τα λες για να μην ενοχοποιηθείς κιαλλο!

Κάπου εκεί λέει η ευγενική κοπέλα: «Γιατί βλέπω κόκκινο το ΑΦΜ σας;»… (Γιατί ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ και μετά το μετάνιωσα, μήπως;). «Δεν ξέρω! Είναι κακό αυτό; Τι χρώμα έπρεπε να χε;», ΙΣΑ που βγαίνει η φωνή από το στόμα! «Θα πρέπει να σας κλείσω και να σας καλέσω αργότερα» λέει βιαστικά. Με το τηλέφωνο στ αυτί και το κόκκινο ΑΦΜ να αναβοσβήνει παντού γύρω σα πινακίδα φωτεινή σε κωμωδίες στην Αμερική που σου λέει που να γελάσεις, είναι βέβαιο πως τώρα, καλούν την ασφάλεια και ψάχνουν το φάκελο! Όχου γαμω το!

Πορείες στα 80’s και δακρυγόνα! Απ τα μπλοκ, κάποτε, έφευγαν προς τις κλούβες και κάτι μολότοφ! Λες να το βρουν; Μα! Με την ΕΚΟΝ πήγαινα και ο Φίλης ήταν ο Γραμματέας της παράταξης! Δε μπορεί αυτό να είναι ενοχή, σήμερα! Παραλογίζομαι. Ασε, που δεν θα χουν και φακέλους! Ουτε ηλεκτρονικής μορφής, ούτε τίποτα… (Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας, ψιθυρίζει ύπουλα, ο ίδιος ο Κάφκα στο κέντρο του κρανίου μου!).

Χτύπα το τηλέφωνο! Τρέμω! Είναι αυτοί… αυτοί απ το πετρέλαιο! Μήπως δε να μη το σηκώσω; Μπα! Θα ενοχοποιήσω έτσι κι άλλο τον εαυτό μου! «Παρακαλώ;». Άλλη γυναικεία ευγενέστατη φωνή (ωχ! Ωχ! Μα τι έχω κάνει ο Γιόζεφ Κ.;). Και πάλι ΑΦΜ, λογαριασμοί ΔΕΗ, ΤΚ και αριθμοί συνδέσεων. «Συγγνώμη! Πέφτει το σύστημα! Θα σας ξανακαλέσουμε»…

… Μαζεύω ήδη, σε ένα βαλιτσάκι τα απαραίτητα για τη φυλακή! Εσώρουχα! Σαπούνι! Παπούτσια χωρίς κορδόνια! Κι άλλο τηλέφωνο! «Τα στοιχειά σας επιβεβαιώθηκαν. Αύριο 8 με 11 θα μαστε εκεί. Πόσο πετρέλαιο να φέρουμε;». «700 ευρώ» λέω ενοχικά, προσπαθώντας να βρω που είναι η παγίδα! «700;;;;; Θα πρέπει να κάνετε κατάθεση σε τράπεζα για τόσο μεγάλο ποσό!».

«Ναι, καταλαβαίνω, μεγάλο το ποσό και ο τόνος έχει 1.200 αλλά ξέρετε τα μαζεύαμε απ το καλοκαίρι και δεν πήγαμε διακοπές για να βάλουμε πετρέλαιο αλλά έχω να πληρώσω Εφορία και ΕΝΦΙΑ και πήρα μερικά απ αυτό το κονδύλι, αλλά δικά μου είναι δουλευμένα! Οικονομία έκανα και τρώμε μόνο κοτόπουλο, σας ορκίζομαι και αυτό Σάββατο με πατατούλες στο φούρνο και Πέμπτη λαδορίγανη με ρυζάκι!».

Η ευγενική κοπέλα θέλει να μου το κλείσει στα μούτρα, αισθάνομαι! «Μπορώ να βάλω πετρέλαιο με ένα ποσό μετρητά;». «Ναι! Μέχρι 500»! Τότε πεντακόσια! Το κλείνουμε!

Παραλυτικός φόβος! Και λέει αύριο 8 με 11 αντί να ρθουν αυτοί με το πετρέλαιο, να έρθει απ έξω ένα περιπολικό και μια διμοιρία Ζητάδες και να με πάρουν με χειροπέδες, γιατί είχα 700 ευρώ σε μετρητά και κόκκινο χρώμα στο ΑΦΜ για κάποιο λόγο! Τρομερή, άγνωστη, απρόσωπη, παγερή, πολύπλοκη η εξουσία, απλώνει τα πλοκάμια της παντού, απ την πιο απλή εκδοχή της καθημερινής μας ζωή, μέχρι την ψυχή μας μέσα, τις ενοχές και τα άγχη μας, τα μύχια κακά που σκαφτόμαστε για τις δίκες μας ανεπάρκειες και τις τρομοκρατικές πράξεις που πότε δεν αποτολμήσαμε. Για μια απλή παραγγελία πετρελαίου και το δικαστήριο της Δίκης του Κάφκα στήθηκε από έναν αβυσσαλέο, απάνθρωπο, εφιαλτικό σκοτεινό μηχανισμό εξουσίας, που δεν αλλάζει όσες ελπίδες και αν ευαγγελιστεί η εξουσία του...

«Ο αληθινός δρόμος περνάει πάνω από ένα ακροβατικό σχοινί που δεν είναι τεντωμένο ψηλά, αλλά λίγο πάνω από το έδαφος. Φαίνεται πως σκοπός του είναι περισσότερο να σε κάνει να σκοντάφτεις πάρα να περπατάς» ψιθυρίζει για άλλη μια φορά ο Κάφκα ενώ πηγαίνω προς την τράπεζα για τους διακανονισμούς της Εφορίας… λες Φραντς; Εδώ, οι τραπεζικοί να με δικάσουν, αφού τη γλίτωσα απ τους πετρελαιάδες;

Σαράντα τρία χρόνια μετά

Το «κορίτσι της ναπάλμ» θα υποβληθεί σε επεμβάσεις λέιζερ για τα εγκαύματά της

Η Φουκ (γυμνή, στη μέση) μαζί με μερικά ακόμη παιδιά απομακρύνονται κλαίγοντας από το φλεγόμενο χωριό κι απαθανατίζονται απ’ τον φωτογραφικό φακό του φωτορεπόρτερ Νικ Ουτ  

ΑΣ ΤΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΕ.

Posted by Εξουσία στο Οκτωβρίου 25, 2015

Ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι: «Η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία και όχι σύμφωνο παράδοσης της κυριαρχίας». Ας του δείξει επιτέλους κάποιος τι ακριβώς υπέγραψε, όχι τίποτε άλλο, αλλά για να ξέρει ο άνθρωπος.

Νόμος 4336/14-8-2015 (ΦΕΚ 94). Στο άρθρο 3 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ Γ, περιλαμβάνεται το κείμενο του Μνημονίου Συνεννόησης και στον αριθμό 1 παρ. β (σελίδα 1014), γράφει κατά λέξη: 

«Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να ΣΥΜΦΩΝΕΙ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους.».

Δηλαδή, αν η τρόϊκα δεν συμφωνεί η Ελλάδα δεν μπορεί να νομοθετήσει το παραμικρό.

Που είναι η εθνική κυριαρχία οέο;;;

Πέτρος Χασάπης

Σοκ και δέος προκαλεί στην Αριστερά το άρθρο του Στάθηπου δημοσιεύεται στο  site Ενικός>

ΑυτόΟκριτική

Δύσκολα εμφανίζεται στην Ιστορία τέτοια οβιδιακή μεταμόρφωση, τέτοια μετάλλαξη ενός πολιτικού ηγέτη, όπως αυτή του κ. Τσίπρα. Και το ίδιο δύσκολα ένα αριστερό κόμμα, ή έστω το μέρος εκείνο του κομματικού σώματος που του απέμεινε, παρακολουθεί αυτή τη μετεξέλιξη προσπαθώντας να μιλήσει τη γλώσσα που μιλούσε πριν να αυτομολήσει στην πολιτική που αντιμαχόταν.

 

Σπανίως, επίσης, στην Ιστορία αυτή η μεταμόρφωση συντελείται τόσο γρήγορα. Και τόσο ξετσίπωτα.

Θα αναφερθώ μόνον σε ένα απ’ τα χίλια που έλεγε ο κ. Τσίπρας, πριν να αρχίσει κι αυτός να αραδιάζει τα χίλια ένα παραμύθια της Χαλιμάς.

Ελεγε: «Η λέξη ισοδύναμα έχει εισαχθεί απ’ την τρόικα. Οταν αναζητούνε ισοδύναμα, εννοούν ισοδύναμους πόνους».

Τώρα όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν στα πάνελ και από του βήματος της Βουλής για τους εν λόγω πόνους -τα ισοδύναμα- ως να πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν πάσα λύπη και στεναγμό, ως να πρόκειται για παραμυθία αυτών των ίδιων, ώστε να αντέξουν τον αυτοδιασυρμό τους.

Εσχατοι των Κλαζομενίων και υπομείονες των Αβδηριτών.

Δεν έχει, όμως, πλέον καμία σημασία να υπενθυμίζει κανείς στον κ. Τσίπρα τι έλεγε και τι λέει.

Το έργο έχει προχωρήσει, βρισκόμαστε σε μια νέα σελίδα. Κι αυτή, επίσης, σπανίως εμφανίζεται στην Ιστορία, εις όσα αφορούν τουλάχιστον την παρουσία της Αριστεράς διεθνώς.

Σπανίως κόμματα της Αριστεράς έχουν περιπαίξει τη λογική, έχουν ατιμάσει την ηθική κι έχουν διασύρει την ιδεολογία τους όσον ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, απ’ όταν ο ίδιος κι όσοι τον ακολούθησαν πέρασαν κάτω απ’ τα καυδιανά δίκρανα της υποταγής.

Σπανίως οι ηττημένοι ηττώνται μέσα τους και οι ήρωες μεταμορφώνονται σε ρεμάλια, όπως έγινε με πολλούς από τους Σέρβους μετά τον πόλεμο που έχασαν.

Η Αριστερά, σε όλες της τις εκδοχές, εκφράζει την ταξική αντίθεση με τη Δεξιά, σε όλες της επίσης τις εκδοχές.

Ποτέ άλλοτε, ή σπανίως, ένα κόμμα της Αριστεράς δεν έχει διασύρει τόσο πολύ και τόσο, σαν έτοιμο από καιρό, αυτήν την αντίθεση.

Και μαζί της και τον εαυτόν του.

Οι γενίτσαροι ήταν αθώοι. Τους άρπαζαν μωρά οι Οθωμανοί και τους ανάθρεφαν τέρατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε δεν αποτελείται από γενίτσαρους.

Αυτοί που αυτομόλησαν στη δεξιά πολιτική δεν ήταν αρπαγμένα μωρά, αλλά ενήλικες που ανάλωσαν -αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι και οι καλύτεροι- τη ζωή τους στρατευμένοι στις ιδέες, στα ιδανικά και στον τρόπο της Αριστεράς.

Που ως τώρα δεν ήταν ποτέ η χλεύη της Δεξιάς.

Μα δεν αυτομόλησαν, θα έλεγε κανείς, υποχώρησαν για να ανασυνταχθούν και να πολεμήσουν την επόμενη μέρα. Μάλιστα. Πώς πολεμάνε; Λέγοντας όσα κατήγγειλαν; Πράττοντας όσα απέρριπταν; Ή, μήπως, δεν εφαρμόζουν το μνημόνιο που οι ίδιοι υπέγραψαν και μαζί με όλες τις εκδοχές της Δεξιάς υπερψήφισαν; Ή, μήπως, δεν γνωρίζουν ότι τα περί ισοδύναμων είναι φούμαρα, καθώς ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έλεγε – ή, μάλλον, ούτε καν φούμαρα, αλλά «πόνοι»;

Σε τι ελπίζουν; Σε ένα λέγε-λέγε-λέγε, ό, τι μείνει κι όπου βγάλει; Τόσο μπορούν; Πέστε μου ένα (αριθμός 1) μέτρο, που έφεραν ως αντιστάθμισμα στα εγκληματικά μέτρα που δέχθηκαν να επιβάλουν. Ενα! Ούτε ένα. Ενώ αντιθέτως βροχή, βροχή φωτιάς κι Αρμαγεδδών, οι διαταγές που εκτελούν.

Κι επιπλέον διαπράττουν το αίσχιστο: φορτώνουν στον λαό τον φόνο του εαυτού του.

«Μας ψηφίσατε, δεν μας ψηφίσατε»,; ερωτούν ξεδιάντροπα εκείνους που φόβισαν, εκείνους που εξαπάτησαν.

Ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός για να έχουμε υπερπρωθυπουργό τον κ. Μάαρτεν Φέρβεϊ ή όποιον άλλο γκαουλάιτερ μας στείλει το Βερολίνο.

Σπανίως μια μετάλλαξη λαμβάνει σάρκα και οστά σε τέτοιο βάθος και με τέτοια ταχύτητα.

Ο κ. Τσίπρας μιμείται πλέον τον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου, με όλο και πιο ανατριχιαστικό τρόπο.

Ομιλεί με τη σύνταξη του Ανδρέα, τις παύσεις του Ανδρέα, τη στίξη του Ανδρέα.

Και το πιο ανατριχιαστικό, όλο και πιο έντονα πια η φωνή του θυμίζει τη φωνή του Ανδρέα.

Ανατριχιαστικό, αλλά αναμενόμενο, διότι όσο πιο κούφιος είναι ο μίμος, τόσο πιο έντονη ακούγεται η ηχώς του ινδάλματός του.

Σπανίως ένας πολιτικός έχει μιμηθεί τόσους πολλούς και τόσα πολλά.

Ο κ. Τσίπρας μιμείται την πολιτική Σαμαρά, τους τρόπους του Βενιζέλου και το στιλ του Ανδρέα.

Τον μόνον που δεν μιμείται ο κ. Τσίπρας είναι τον σύντροφο Τσίπρα που πιστέψαμε, που βοηθήσαμε, που αγαπήσαμε.

Η ντροπή που βαραίνει πολλούς από εμάς για όλο αυτό είναι το ελάχιστο.

Η οδύνη, όμως, που βοηθήσαμε να βαραίνει σήμερα, απ’ όλο αυτό, κόσμο και κοσμάκη είναι ανεξιλέωτη…

Κρείττον το σιγάν κ. Πρόεδρε

Σε έμμεση αλλά ξεκάθαρη παρέμβαση στις εσωκομματικές διαδικασίες της Νέας Δημοκρατίας, προχώρησε ο Προκόπης Παυλόπουλος κατά τη συνάντηση που είχε με τον περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προφανώς ξεπληρώνει τη χάρη που του έκανε ο Κ. Καραμανλής μαζί με τον φίλο του Αλέξη Τσίπρα για να τον βγάλει από τη ναφθαλίνη και να τον καταστήσει τον κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα.

Ο Π. Παυλόπουλος λοιπόν συνεχάρη τον Κ. Μπακογιάννη γιατί δεν ...εγκατέλειψε την περιφέρεια για να πολιτευθεί. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Και ποιον «καρφώνει» ο Πρόεδρος που εγκαταλείπει την περιφέρεια;

Είπε χαρακτηριστικά: «Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας βλέπω. Θα επισημάνω τους κυριότερους λόγους: Ο πρώτος είναι ότι είσθε ένας άνθρωπος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έχετε διανύσει την ιεραρχία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως αρμόζει. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Γιατί πρέπει να γνωρίζει κάποιος τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για να μπορέσει να χειρισθεί – σε επίπεδο μάλιστα Περιφέρειας – όλες τις αρμοδιότητες που σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει. Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί παραμένετε σταθερός στο να υπηρετείτε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σύμφωνα με την εντολή που σας έδωσε ο κόσμος που σας ψήφισε, στην Περιφέρεια της οποίας ηγείσθε».

Είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος εξαπολύει έμμεσες αιχμές κατά του Απ. Τζιτζικώστα, προμοτάροντας έτσι τον Μεϊμαράκη, εκλεκτό της οικογένειας Καραμανλή. Αλλά και δίνοντας bonus στον γόνο της οικογένειας Μητσοτάκη.

Είναι φανερό ότι παρεμβαίνει με τον τρόπο του στην εκλογική διαδικασία, κάτι που είναι ανεπίτρεπτο. Δυστυχώς, πονάει που ο Τζιτζικώστας είναι το καινούργιο στη ΝΔ.

Κρείττον το σιγάν κ. Πρόεδρε.

κάτι χαμόγελα παντός καιρού (εξαιρετικό!)

κάτι χαμόγελα παντός καιρού (εξαιρετικό!)

"ΡΕΣΑΛΤΟ"

Υπάρχουν κάτι χαμόγελα παντός καιρού. 
Που έχουν την ιδιότητα να σε κάνουν ν'ανατριχιάζεις, Συθέμελα. Να σου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο! Να σε γεμίζουν με μια ανησυχητική αίσθηση επερχόμενων δεινών και συμφορών... 
Σαν αυτό, ας πούμε, της θυγατέρας του κ. Μητσοτάκη,
που δεν το αποχωρίζεται ακόμη κι αν ο φακός τη συλλαμβάνει να παρευρίσκεται σε κάποια κηδεία... 
Αλλά το χαμόγελο που δικαιωματικά αξίζει τον τίτλο του "χαμόγελου της χρονιάς" (ίσως και των τελευταίων χρόνων) θεωρούμε ότι ανήκει στον νυν κ. πρωθυπουργό. 
Αυτόν της... "αριστεράς". 

Αυτόν που θα έφερνε το "νέο" εκδιώκοντας το "παλιό". 
Αυτόν που η κυβερνητική-μνημονιακή φαρέτρα του είναι γεμάτη από πασοκογενή βέλη. 

Αυτόν που ο χιουμορίστας και χαβαλετζής κ. Ομπάμα είχε αποκαλέσει "συμπαθή Αλέξη". 

Αυτόν που χαρίζει το πλατύ του χαμόγελο σε πολιτικούς φίλους και εχθρούς, αφειδώς. Άδολα. 

Αυτόν που διατηρεί το κέφι του και δεν χάνει το αστραφτερό του χαμόγελο. Προφανώς δεν βλέπει κανένα λόγο για το αντίθετο. Ακόμα και τώρα. Που τα μέτρα-κτηνωδίες που υπέγραψε είναι να εφαρμοστούν, κουρελιάζοντας το "ΟΧΙ" αλλά και χρησιμοποιώντας το(!) στην προεκλογική τελευταία καμπάνια. Ακόμα και τώρα που ήρθε η ώρα "της είσπραξης των χρωστούμενων" από τους τοκογλύφους κι αεριτζήδες. Καταβαραθρώνοντας οικογένειες, καταληστεύοντας υπάρχοντα, ξεπουλώντας δημόσια περιουσιακά στοιχεία, που δεν ανήκουν ούτε στην "αριστερά" ούτε στη "δεξιά" ούτε στους κρατικοδίαιτους μπίζνεσμεν φίλους τους ούτε στους τραπεζίτες και "επενδυτές" των "εταίρων" τους. 

Αυτός που το χαμόγελό του μας κάνει να χάνουμε το δικό μας. 
Και να γρυλλίζουμε σαν πληγωμένα θεριά σε αιχμαλωσία... 

 
πρωθυπουργικά χαριεντίσματα με τον υποψήφιο τηλελάγνο πρόεδρα του "παλαιού" και παρωχημένου 

"Είμαστε ένα χαρούμενο κοινοβουλευτικό παρεάκι": πριν τα πρωθυπουργικα μεγαλεία, χαριεντίσματα με τους τότε συγκυβερνητικούς (και μνημονιακούς) κυρίους Λοβέρδο, Βορίδη, Άδωνι. Πλέον η σκυτάλη των "προαπαιτούμενων", πιο σκληρών και αβάσταχτων από ποτέ, πέρασε στα χαμογελαστά χέρια της αριστερής ιλαροτραγωδίας... 

ΠΗΓΗ: 
http://antidras.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html

Aπό τον Pitsiriko-pitsirikos.net

Αν κάποιος σου έλεγε πριν από έναν χρόνο πως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας θα ψηφίσει το πιο σκληρό Μνημόνιο, θα του έλεγες πως παραλογίζεται. Κι όμως, αυτό έγινε, και απόψε, τα μεσάνυχτα, η Βουλή θα ψηφίσει το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας για το τρίτο πρόγραμμα στήριξης.

 

Αυτό που είναι εντυπωσιακό δεν είναι τόσο η απάτη του Αλέξη Τσίπρα αλλά η προθυμία τόσων ανθρώπων να αποδεχτούν πως έγινε αυτή η απάτη.

Άνθρωποι που μέχρι χτες ούρλιαζαν και διαδήλωναν κατά των Μνημονίων, όχι μόνο έχουν βγάλει τον σκασμό αλλά δεν δέχονται και κουβέντα κατά του Μνημονίου Τσίπρα.

Όσοι επιμένουν να επισημαίνουν την απάτη Τσίπρα, δέχονται πυρά από τους μέχρι χτες συντρόφους στον αγώνα.

 

Οι ατελείωτες δηλώσεις Τσίπρα για κατάργηση του Μνημονίου και οι κατηγορίες του κατά της προηγούμενης κυβέρνησης για όλα αυτά που ο ίδιος κάνει -ακόμα πιο σκληρά- σήμερα- είναι πάντα εκεί αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που τις θυμούνται.

Μάλιστα, όποιος θυμίζει αυτές τις δηλώσεις και υποσχέσεις Τσίπρα, αντιμετωπίζεται σαν προβοκάτορας και συκοφάντης. Και δεξιός.

Παράλληλα, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ -αλλά και οι «ελεύθερες» φωνές- στηρίζουν με λύσσα το Μνημόνιο Τσίπρα. Όποιος δεν στηρίζει το Μνημόνιο Τσίπρα, κινδυνεύει.

Τελικά, είναι πολλοί αυτοί που είναι πρόθυμοι να εξαγοραστούν και να σωπάσουν για μια θεσούλα και λίγα ευρώ.

Τζάμπα η ξεφτίλα τους.

Το Μνημόνιο είναι ανεφάρμοστο και η έξοδος από το ευρώ πλησιάζει.

Και ο Αλέξης Τσίπρας θα περάσει στην Ιστορία σαν ένας ακόμα απατεώνας.

Θέλω τότε να δω την νέα κωλοτούμπα όλων αυτών που σήμερα αγάπησαν ξαφνικά το Μνημόνιο Τσίπρα.

Κρίμα, γιατί με κάποιους από αυτούς περπατήσαμε και στους ίδιους δρόμους.