Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει με όσους λόγους αναφέρθηκαν παραπάνω για να θυμόμαστε τους νεκρούς της Marfin, μπορεί επίσης να βρει και άλλους λόγους για να τους θυμόμαστε, καθένας μας άλλωστε έχει τους δικούς του κώδικες και μηχανισμούς αποθήκευσης και ανάσυρσης από τη μνήμη γεγονότων. Πρέπει όμως, και μπορούμε να συμφωνήσουμε, πως η ανάμνηση των συμπολιτών μας που έφυγαν από τη ζωή με αυτό το βίαιο και άδικο τρόπο είναι ένας φόρος τιμής, ένας φόρος τιμής όχι στα θύματα και στις οικογένειες τους, αλλά στο κράτος δικαίου, στη δημοκρατία, στην αντίθεση μας στη βία. Ένας φόρος τιμής στη λογική, στο μέτρο και στη σκέψη. Ένας φόρος τιμής στην ανθρώπινη ύπαρξη που δεν μπορεί να θυσιάζεται στο βωμό κανενός δικαιώματος, πραγματικού ή επίπλαστου. Ένας φόρος τιμής στον ίδιο τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου