NAYΠΛΙΟ - Με αφορμή ένα σύνθημα.

NAYΠΛΙΟ - Με αφορμή ένα σύνθημα.

Πριν δυο μήνες περίπου, επιστρέφοντας στο σχολείο μας από τις διακοπές των Χριστουγέννων, μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Κάποιοι ή κάποιος είχαν γεμίσει μουτζούρες και συνθήματα τους τοίχους των κτιρίων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Συνήθως όμως περιορίζονταν στην μάντρα και στον τοίχο του νέου κτιρίου που είναι προσβάσιμος από το πεζοδρόμιο. Αυτή τη φορά, πήδηξαν τα κάγκελα, έγραψαν συνθήματα στο παλιό κτίριο και γέμισαν με

μουτζούρες και κακόγουστα γκράφιτι το κυλικείο.

«Απογοήτευση»,  «θλίψη» και «θυμό» μας είπαν τα παιδιά του σχολείου ότι αισθάνθηκαν… Ένα παιδί  της Ε΄τάξης  είπε ότι αισθάνεται τρόμο βλέποντας αυτή τη βεβήλωση. ..Έτσι αποφασίσαμε να δράσουμε. Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την απαράδεκτη για μας ενέργεια ως αφορμή για μια δράση που ονομάσαμε «με αφορμή ένα σύνθημα». Μιλήσαμε στα παιδιά για το φασισμό, και για την έννοια του ρήματος «τσακίζω», κάποιοι μαθητές έγραψαν τις απόψεις τους, είδαμε ταινίες και σχετικά βίντεο, ακούσαμε τραγούδια και διαβάσαμε ποιήματα, και όλοι μαζί οργανώσαμε ένα σχέδιο δράσης.

Αρχικά πήραμε πινέλα και ρολά και σβήσαμε τις μουντζούρες.

Στη συνέχεια σκεφτήκαμε να αλλάξουμε το σύνθημα που ήταν γραμμένο στον τοίχο, δημιουργώντας λέξεις από τα γράμματα του συνθήματος.

Η βασική ιδέα ήταν ότι το χρέος ενός σχολείου είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς φασισμό. Τα παιδιά πρότειναν λέξεις όπως «δημοκρατία» «τέχνη», «πολιτισμός», «ποίηση», «μουσική», «ελευθερία»…

Κάποιοι όμως μας πρόλαβαν! Και ένα πρωί είδαμε το σύνθημα αλλαγμένο, όχι από εμάς, αλλά από έναν καινούριο εισβολέα. Κι αυτή τη φορά ήταν ακόμη πιο βίαιο και τρομακτικό.

Σ’ ένα σχολείο με μαθητές από 10 τουλάχιστον διαφορετικές χώρες, μεταξύ αυτών και Ασιατικές, σ’ ένα σχολείο που για τρίτη χρονιά υλοποιεί δράσεις του Προγράμματος «Εκπαίδευση αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών» του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, αυτό ήταν ένα σύνθημα που δεν άφηνε περιθώρια επιλογής. Νιώσαμε απίστευτη ντροπή απέναντι στους μαθητές μας από την Ασία, ξαναπήραμε τα ρολά και τα πινέλα και το εξαφανίσαμε.

Η αρχική ιδέα παρέμενε όμως στο μυαλό μας. Μαθητές, δάσκαλοι και γονείς νιώθαμε την ανάγκη να αφήσουμε τη δική μας πρόταση πάνω στον τοίχο του σχολείου μας. Ο κύριος Morreti, ζωγράφος και πατέρας μια μαθήτριας της Α΄τάξης,   προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει. Του είπαμε τις ιδέες των παιδιών κι εκείνος δημιούργησε μια εικόνα που παρουσίαζε με τον πιο υπέροχο τρόπο το απαύγασμα όλων αυτών των ιδεών και προτάσεων. Μια εικόνα που κάθε πρωί μας γεμίζει αισιοδοξία και χαμόγελα. Γιατί αυτή ακριβώς είναι η δική μας πρόταση για τον κόσμο.

Και φυσικά δε σταματάμε εδώ. Συνεχίζουμε να υλοποιούμε προγράμματα για την αποδοχή της διαφορετικότητας και την καταπολέμηση της βίας, και προσπαθούμε κάθε μέρα να δημιουργούμε όσο το δυνατό περισσότερες προϋποθέσεις, ώστε οι μαθητές μας να γίνουν πολίτες δημοκρατικοί και δίκαιοι, φτιάχνοντας μια κοινωνία καλύτερη από αυτή που τους παραδώσαμε. Και ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα γίνει σεβαστή η άποψη των παιδιών: «Στο σχολείο μας, μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίζουμε τι θα είναι ζωγραφισμένο στον τοίχο»

Υ.Γ. Ευχαριστούμε το ζωγράφο κ. Francesco Morreti για την υπέροχη εικαστική του παρέμβαση και  την εταιρία Σ.Μαντζούνης & ΣΙΑ Ο.Ε  για τη προσφορά των χρωμάτων και της σκαλωσιάς που χρειάστηκε ο ζωγράφος μας.