31 Δεκ 2016
Γράφει: Μανόλης Δημελλάς Στις τρεις μπουκιές κατάπινε τη μiα και τις υπόλοιπες τις έφτυνε μασημένες στη χούφτα του,τις έδινε στον άγνωστο μαύρο αρσενικό σκύλο που έτυχε να γνωρίσει λίγες ημέρες νωρίτερα. Ήταν μέσα σε κείνη τη μεγάλη παγωνιά, συναντήθηκαν κάτω από μια γέφυρα κι από τότε οι δυο τους έγιναν αυτοκόλλητοι! Μαζί βρήκαν μια ξεχαρβαλωμένη αποθήκη και ο άνθρωπος, αφού παραμόνεψε λίγη ώρα, έσπασε την κλειδαριά, έτσι οι δυο τους τρύπωσαν στο ερείπιο, που έχασκε από όλες τις γωνιές, όμως κρατούσε τη βροχή και το κρύο λίγο έξω από τους σαφρακιασμένους τσιμεντόλιθους. Οι δυο τους έμειναν να μετρούν ανάποδα τις ώρες κάθε νύχτας, δεν είχαν τίποτα άλλο να συλλογιστούν, μόνο να ξημερώσει και να τρυγίσουν φρέσκα σκουπίδια, να ξεκοιλιάσουν κάδους και αν σταθούν τυχεροί να βγάλουν ένα ψευτο-μεροκάματο. Δε βαριέσαι, μεροδούλι-μεροφάϊ, ύστερα να ξανατρυπώσουν στο τυχερό ξενικό κλουβάκι τους. Ο άντρας είχε ξεμάθει ακόμη και να μιλάει, η γλώσσα του δυσκολευόταν να ταιριάξει σύμφωνα αντάμα με φωνήεντα κι όταν έστρωνε μια λέξη τότε φοβόταν, μη την ξεστομίσει λάθος και βάλθηκε να ψελίζει μια-μια τις συλλαβές κι ο σκυλάκος έμενε απορημένος, γούρλωνε τα μάτια και γύριζε το κεφαλάκι του μια αριστερά,μια δεξιά, σα να του λεγε,μα τι τσαμπουνάς λατρεμένε μου φίλε; Πλησίαζε παραμονή Πρωτοχρονιάς, εκείνα τα τελευταία βράδια του χρόνου δεν πέρναγε ψυχή από το στενό δρομάκι, οι δυο τους, σκύλος κι άνθρωπος, άπλυτοι και βρώμικοι, άναψαν μια μικρή φωτιά και στρώθηκαν πάνω σε μια παλιοκουβέρτα. Δεν μάθαιναν ειδήσεις, δεν είχαν νέα από τον έξω κόσμο, μα το σπουδαιότερο ήταν ότι δεν υπήρχαν παλιά. Δεν είχαν αναμνήσεις! Οι δυο τους ζούσαν μόνο για τη στιγμή, εκείνη τη μοναδική στιγμή που κοίταγε ο ένας τον άλλο στα μάτια κι είχαν κερδίσει το πιο σπουδαίο έπαθλο, είχαν δαγκώσει ακόμη μια μέρα από τη ζωήτους. Ο σκύλος γλύτωνε από την αφιλόξενη και εντελώς άβολη ανθρώπινη κοινωνία, όσο για τον άνθρωπο, μα εκείνος έμοιαζε να είχε σβησμένο όλο το παρελθόν, σα να μην γέμισε ποτέ το μνημονικό του. Από που ξεκινούσε; πως άραγε είχε βρεθεί πεταμένος στο δρόμο; Ένα φεγγάρι είχε παλέψει να τραβήξει αναμνήσεις μέσα από τα κατακάθια του μυαλού του, όμως όσο πιο ζόρικα έστοιβε τα χρόνια εκείνα έμοιαζαν με ξερά σφουγγάρια, έφτυναν μοναχά σκόνη κι έλιωναν πάνω στα μηνίγγια του. Προσπάθησε, πάλεψε πολύ, όμως δεν κατάφερε να αγγίξει την εποχή που ήταν παιδί, έφηβος ή να θυμηθεί κάτι από τότε πουήταν νέος άντρας. Πότε-πότε έπεφταν κομμάτια από άγνωστα πρόσωπα, χορπήδαγαν στιγμές, από κάτι ξεθωριασμένες,εντελώς αταίριαστες, ιστορίες που γεννούσαν μόνο φόβο και εκείνος κοιτούσε το κορμί του, χαμογελούσε αμήχανα στον αέρα και μύριζε το χνώτο του, έτσι έδιωχνε εκείνα τα κακά φαντάσματα. Τέτοιες μέρες είναι συνήθεια οι απολογισμοί, οι αμέτρητες ευχές και μια αχόρταγη ελπίδα για την καινούρια χρονιά, όμως για αυτούς τους δυο,τις δυο άγνωστες σκιές, ο χρόνος έδειχνε σταματημένος στο άπειρο.
Το 2017 είναι η συνέχεια του 2016, που ήταν η συνέχεια του 2015. Αν υπάρχει μία ελπίδα είναι να σπάσει αυτή η αλυσίδα του τρόμου. Είναι η μόνη ευχή που έχει νόημα αυτή την στιγμή. Αυτή η Πρωτοχρονιά δεν είναι σαν όλες τις άλλες. Είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης. Είναι η στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των κόσμου έχει καταλάβει με τι έχει να κάνει και που έχουμε μπλέξει. Δεν κάνει ευχές, αλλά έχει ένα αίτημα: Ο κ. Τσίπρας και οι πάμπλουτοι υπουργοί του να πάνε το 2017 στα σπίτια τους. Τίποτε λιγότερο απ’ αυτό. Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@liberal.gr
Το τελευταίο άγιο Δωδεκαήμερο της Σμύρνης (1921-1922)
Καμιά φορά, η αγαθή τύχη πρέπει να συνεργήσει καθοριστικά για να διασωθούν και διαδοθούν ιστορικές στιγμές, που υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν παντελώς άγνωστες.
Εν προκειμένω, ο κληρωτός στρατιώτης της κλάσεως του 1922, Νικόλαος Ζευγαδάκης, είναι το πρόσωπο που κατέγραψε στο ημερολόγιό του με απαράμιλλη ακρίβεια, τις χριστιανικές εορτές και τελετές του τελευταίου έτους της Σμύρνης (1921-1922), στους μεγαλύτερους ναούς της οποίας εκκλησιάσθηκε κατά την εκεί παραμονή του αναμένοντας να προωθηθεί στο μικρασιατικό μέτωπο. Αυτές τις προσωπικές του εμπειρίες και εντυπώσεις τις δημοσίευσε για πρώτη φόρα το 1975*. Η δε συμβολή της αγαθής τύχης, έγκειται στην ιδιότητα του συγγραφέα ως θεολόγου, αλλά και ως βαθέος γνώστη, μέχρι και των λεπτομερειών, της τελετουργικής τάξης της Εκκλησίας, ως επίσης και της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής.
Μεταφερόμαστε στις 25 Δεκεμβρίου του 1921, Σάββατο, ανήμερα των Χριστουγέννων.
Στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής της Σμύρνης, οι καμπάνες δηλώνουν την έναρξη του όρθρου στις 5 π.μ. και όχι τη συνήθη νυκτερινή ώρα (3ην μεταμεσονύκτιον) όπως παλαιότερα, για λόγους ασφαλείας:
«Ήτο νύκτα βαθεία ακόμη, όταν έφθασα εις την Αγίαν Φωτεινήν, ανεγινώσκετο δε τότε το Ευαγγέλιον του Όρθρου. Οι ψάλται, ρασοφορούντες, έψαλλον σεμνοπρεπώς και ευτάκτως. Ο ναός βαθμιαίως επληρούτο από τους συρρέοντας ευσεβείς Σμυρναίους.
Μετ’ ολίγον, υπό τον ήχον μιάς συντόμου κωδωνοκρουσίας, κατήλθε και εχοροστάτησεν ο αείμνηστος Εθνομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης, ιεράρχης λίαν ευπαρουσίαστος και επιβλητικώτατος. Ο αρχιερεύς εισήλθεν εις τον Ναόν, προπορευομένου, κατά την πατριαρχικήν τάξιν, του διβαμβούλου, το οποίον κατόπιν ετοποθετήθη προ του Θρόνου, ηυλόγησε δε, προ της χοροστασίας, δια σταυρού, τον οποίον έφερε προς τούτο εις τον διακόνων.
Η Θ΄ Ωδή και το Εξαποστειλάριον εψάλησαν, κατά την τάξιν υπό του χοροστατούντος αρχιερέως. Προ των πασαπνοαρίων εις κανονάρχης, στας απέναντι του αρχιερέως, τον προσεφώνησε δια του «Κέλευσον».
Αφού εψάλη, χωρίς προηγουμένως να απαγγελθή, ως πολλαχού γίνεται, το «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου» μέχρι του «βοώμεν», ήρχισεν ο Πρωτοψάλτης εις ήχον δεύτερον και σύντομον μέλος, αλλ’ εις πανηγυρικόν τόνον, την Δοξολογίαν αμέσως από του «Δόξα εν υψίστοις Θεώ».
Αι δύο Μικραί Συναπταί εν τη αρχή της Λειτουργίας απηγγέλθησαν υπό του β΄ διακόνου προ της Ωραίας Πύλης, του κλήρου απελθόντος εις το Ιερόν μετά την πρώτην. Εψάλη κατόπιν το «Η Γέννησίς Σου, Χριστέ ο Θεός ημών», εκ τρίτου και έγινεν η είσοδος του Ιερού Ευαγγελίου, καθ’ ήν ο αρχιερεύς ήλθεν εν τω μέσω του ναού. Τα του βήματος ακολούθως εψάλησαν υπό του αρχιερέως και του συλλειτουργούντος κλήρου. Κατά την εκφώνησιν «Ότι Άγιος ει ο Θεός ημών» ο αρχιερεύς είπε «και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν». Σημειούται η τηρηθείσα τάξις και όπου αύτη δεν υπήρξεν αυστηρώς υποδειγματική.
Στον ιστορικό Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Φωτεινής της Σμύρνης, οι καμπάνες δηλώνουν την έναρξη του όρθρου στις 5 π.μ. και όχι τη συνήθη νυκτερινή ώρα (3ην μεταμεσονύκτιον) όπως παλαιότερα, για λόγους ασφαλείας:
«Ήτο νύκτα βαθεία ακόμη, όταν έφθασα εις την Αγίαν Φωτεινήν, ανεγινώσκετο δε τότε το Ευαγγέλιον του Όρθρου. Οι ψάλται, ρασοφορούντες, έψαλλον σεμνοπρεπώς και ευτάκτως. Ο ναός βαθμιαίως επληρούτο από τους συρρέοντας ευσεβείς Σμυρναίους.
Μετ’ ολίγον, υπό τον ήχον μιάς συντόμου κωδωνοκρουσίας, κατήλθε και εχοροστάτησεν ο αείμνηστος Εθνομάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης, ιεράρχης λίαν ευπαρουσίαστος και επιβλητικώτατος. Ο αρχιερεύς εισήλθεν εις τον Ναόν, προπορευομένου, κατά την πατριαρχικήν τάξιν, του διβαμβούλου, το οποίον κατόπιν ετοποθετήθη προ του Θρόνου, ηυλόγησε δε, προ της χοροστασίας, δια σταυρού, τον οποίον έφερε προς τούτο εις τον διακόνων.
Η Θ΄ Ωδή και το Εξαποστειλάριον εψάλησαν, κατά την τάξιν υπό του χοροστατούντος αρχιερέως. Προ των πασαπνοαρίων εις κανονάρχης, στας απέναντι του αρχιερέως, τον προσεφώνησε δια του «Κέλευσον».
Αφού εψάλη, χωρίς προηγουμένως να απαγγελθή, ως πολλαχού γίνεται, το «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου» μέχρι του «βοώμεν», ήρχισεν ο Πρωτοψάλτης εις ήχον δεύτερον και σύντομον μέλος, αλλ’ εις πανηγυρικόν τόνον, την Δοξολογίαν αμέσως από του «Δόξα εν υψίστοις Θεώ».
Αι δύο Μικραί Συναπταί εν τη αρχή της Λειτουργίας απηγγέλθησαν υπό του β΄ διακόνου προ της Ωραίας Πύλης, του κλήρου απελθόντος εις το Ιερόν μετά την πρώτην. Εψάλη κατόπιν το «Η Γέννησίς Σου, Χριστέ ο Θεός ημών», εκ τρίτου και έγινεν η είσοδος του Ιερού Ευαγγελίου, καθ’ ήν ο αρχιερεύς ήλθεν εν τω μέσω του ναού. Τα του βήματος ακολούθως εψάλησαν υπό του αρχιερέως και του συλλειτουργούντος κλήρου. Κατά την εκφώνησιν «Ότι Άγιος ει ο Θεός ημών» ο αρχιερεύς είπε «και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν». Σημειούται η τηρηθείσα τάξις και όπου αύτη δεν υπήρξεν αυστηρώς υποδειγματική.
Ο μεγαλοπρεπής εσπερινός του Σαββάτου 1-1-1922 εις την Αγ. Φωτεινήν
«Την 4ην μ.μ., διερχόμενος του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Φωτεινής και αντιληφθείς ότι ετελείτο ακόμη ο Εσπερινός, εισήλθον εις τον Ναόν. Εχοροστάτει επί του μεγάλου Θρόνου, φέρων τον αρχιερατικόν μανδύαν, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, οκτώ δε ιερείς και εις διάκονος, ιστάμενοι εν τω μέσω του ναού, έψαλλον με ιεροπρέπειαν και ευλάβειαν το εις αρχαίον μέλος αργόν και επιβλητικόν «Φως ιλαρόν». Εψάλη τούτο ορθώς και με τάξιν. «Τάξιν» δε εννοώ το ότι εθυμίασαν οι διάκονοι και εισήλθον κατόπιν οι ιερείς εις το άγιον Βήμα εις τα καθωρισμένα σημεία του ύμνου.
«Την 4ην μ.μ., διερχόμενος του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Φωτεινής και αντιληφθείς ότι ετελείτο ακόμη ο Εσπερινός, εισήλθον εις τον Ναόν. Εχοροστάτει επί του μεγάλου Θρόνου, φέρων τον αρχιερατικόν μανδύαν, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, οκτώ δε ιερείς και εις διάκονος, ιστάμενοι εν τω μέσω του ναού, έψαλλον με ιεροπρέπειαν και ευλάβειαν το εις αρχαίον μέλος αργόν και επιβλητικόν «Φως ιλαρόν». Εψάλη τούτο ορθώς και με τάξιν. «Τάξιν» δε εννοώ το ότι εθυμίασαν οι διάκονοι και εισήλθον κατόπιν οι ιερείς εις το άγιον Βήμα εις τα καθωρισμένα σημεία του ύμνου.
Κατά το τέλος του Εσπερινού, εις το «Νυν απολύεις», ετέθη προ του χοροστατούντος Αρχιερέως το διβάμβουλον, το οποίον κατά την απόλυσιν μετετέθη παρά την μεσημβρινήν πύλην του ναού, οπόθεν θα ανεχώρει ο αρχιερεύς. Εγίνετο τοιουτοτρόπως μία, ούτως ειπείν, επίσημος προπομπή του απερχομένου μετά την χοροστασίαν αρχιερέως. Οι εκκλησιαζόμενοι προσήρχοντο και ησπάζοντο με ευλάβειαν την χείρα του. Ηξιώθην τότε και εγώ, όπως ασπασθώ την δεξιάν του μεγάλου εκείνου Ιεράρχου, του αειμνήστου Εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης κυρού Χρυσοστόμου.
Ήτο -πρέπει να σημειωθή- απόγευμα Πρωτοχρονιάς. Ο τηρητής όμως του καθήκοντος και κατά πάντα άξιος της αποστολής του Ιεράρχης, ούτε κάπου ευρίσκετο την ώρα εκείνην, δια να τιμήση δια της παρουσίας του καμμίαν συγκέντρωσιν, ούτε καν εδέχετο τότε, επί τη Πρώτη του Έτους, εις το Μητροπολιτικόν μέγαρον.
Δεν κατήλθεν ούτος κατά την ώραν εκείνην εις τον ναόν, δια να εκτελέση εν σπουδή ένα εκ παραδόσεως τύπον και να επιστρέψη αμέσως εις προσφιλεστέρας ασχολίας, αλλά, ως αντιλαμβάνεται τις από τον τελεσθέντα πανηγυρικόν Εσπερινόν, δια να ικανοποιήσει πόθον ιερόν και ζωηράν της ψυχής του απαίτησιν, δια να έχει κατά το απόγευμα τούτο, απόγευμα Πρωτοχρονιάς, την περισσότερον επιθυμητήν και ανωτέραν δι’ αυτόν απόλαυσιν.
Δεν κατήλθεν ούτος κατά την ώραν εκείνην εις τον ναόν, δια να εκτελέση εν σπουδή ένα εκ παραδόσεως τύπον και να επιστρέψη αμέσως εις προσφιλεστέρας ασχολίας, αλλά, ως αντιλαμβάνεται τις από τον τελεσθέντα πανηγυρικόν Εσπερινόν, δια να ικανοποιήσει πόθον ιερόν και ζωηράν της ψυχής του απαίτησιν, δια να έχει κατά το απόγευμα τούτο, απόγευμα Πρωτοχρονιάς, την περισσότερον επιθυμητήν και ανωτέραν δι’ αυτόν απόλαυσιν.
Κατά την Πρωτοχρονιά εκείνην ο μακαριστός τελευταίος της Σμύρνης Ποιμενάρχης είχε στείλει εις το ημερολόγιον της Θρησκευτικής Αδελφότητος της πόλεως «Ευσέβεια» τας ακολούθους ευχάς:
«Πατώντες το κατώφλιον του νέου χρόνου, ας ανυψώσωμεν τον λογισμόν προς τον Μέγαν Θεόν των Πατέρων μας, ίνα επιδαψιλεύση υπεράφθονον την χάριν και ευμένειαν Αυτού εις το Ορθόδοξον Ελληνικόν Γένος, περί του οποίου αδιστάκτως φρονούμεν, ότι είναι μέτοχον θείας και επουρανίου κλήσεως, αναχθείσης παρ’ αυτώ εις απαράμιλλον εθνικόν ιδεώδες· δια τούτο και κατήντησε γένος Σταυροφόρων, βαστάζον τον Σταυρόν του Κυρίου ενώπιον Εθνών και Βασιλέων, υιών τε Ισραήλ, ως ακριβώς γίνεται και σήμερον εν Μικρασιατική Ελλάδι, όπου εισδύει ως φως και ως πολιτισμός εν μέσω των εσκοτισμένων.
Ο Σμύρνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Σμύρνη, 1 Ιανουαρίου 1922».
«Πατώντες το κατώφλιον του νέου χρόνου, ας ανυψώσωμεν τον λογισμόν προς τον Μέγαν Θεόν των Πατέρων μας, ίνα επιδαψιλεύση υπεράφθονον την χάριν και ευμένειαν Αυτού εις το Ορθόδοξον Ελληνικόν Γένος, περί του οποίου αδιστάκτως φρονούμεν, ότι είναι μέτοχον θείας και επουρανίου κλήσεως, αναχθείσης παρ’ αυτώ εις απαράμιλλον εθνικόν ιδεώδες· δια τούτο και κατήντησε γένος Σταυροφόρων, βαστάζον τον Σταυρόν του Κυρίου ενώπιον Εθνών και Βασιλέων, υιών τε Ισραήλ, ως ακριβώς γίνεται και σήμερον εν Μικρασιατική Ελλάδι, όπου εισδύει ως φως και ως πολιτισμός εν μέσω των εσκοτισμένων.
Ο Σμύρνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Σμύρνη, 1 Ιανουαρίου 1922».
Αυταί ήσαν αι ευχαί του καλού Ποιμένος της Σμύρνης δια το νέον έτος 1922, δια το οποίον όμως τόσον διάφοροι ήσαν αι ανεξερεύνητοι βουλαί του Υψίστου!…».
Κυριακή, Δευτέρα ημέρα του έτους 1922 εις Αγ. Αικατερίνην
«Εγερθείς ενωρίς την πρωίαν, ανεχώρησα δια τον ιερόν ναόν της Αγίας Αικατερίνης, δια να γνωρίσω ένα ναόν, όστις εφημίζετο ως ο λαμπρότερος της Σμύρνης, να ακούσω δε και τον εν αυτώ ψάλλοντα διακεκριμένον ιεροψάλτην Παντελήν Παρρησιάδην. Ούτος είχε διαδεχθή εν τω ναώ τούτω, ως φαίνεται, τον φημιζόμενον επίσης ιεροψάλτην Πέτρον Μανέαν, όστις είχε μετατεθή εις τον όχι μακράν ευρισκόμενον ναόν του Αγ. Δημητρίου.
Εντός ολίγου ευρέθην προ του ναού. Ήτο πάλλευκος, καλιμάρμαρος, όντως δε ο λαμπρότερος και μεγαλύτερος της πόλεως. Περισσοτέρα ήτο η έκστασις και ο θαυμασμός μου όταν εισήλθον εντός του ναού. Από το περίφημον τούτο της Ορθοδοξίας τέμενος δεν διεσώθη, δυστυχώς, μετά την καταστροφήν, παρά μόνον το πηγάδι που ευρίσκετο εις την αυλήν της εκκλησίας.
«Εγερθείς ενωρίς την πρωίαν, ανεχώρησα δια τον ιερόν ναόν της Αγίας Αικατερίνης, δια να γνωρίσω ένα ναόν, όστις εφημίζετο ως ο λαμπρότερος της Σμύρνης, να ακούσω δε και τον εν αυτώ ψάλλοντα διακεκριμένον ιεροψάλτην Παντελήν Παρρησιάδην. Ούτος είχε διαδεχθή εν τω ναώ τούτω, ως φαίνεται, τον φημιζόμενον επίσης ιεροψάλτην Πέτρον Μανέαν, όστις είχε μετατεθή εις τον όχι μακράν ευρισκόμενον ναόν του Αγ. Δημητρίου.
Εντός ολίγου ευρέθην προ του ναού. Ήτο πάλλευκος, καλιμάρμαρος, όντως δε ο λαμπρότερος και μεγαλύτερος της πόλεως. Περισσοτέρα ήτο η έκστασις και ο θαυμασμός μου όταν εισήλθον εντός του ναού. Από το περίφημον τούτο της Ορθοδοξίας τέμενος δεν διεσώθη, δυστυχώς, μετά την καταστροφήν, παρά μόνον το πηγάδι που ευρίσκετο εις την αυλήν της εκκλησίας.
Εις τον ναόν αυτόν, έψαλλε πράγματι ο Παντελής Παρρησιάδης, τον οποίον ευρήκα απολύτως άξιον της καλής του φήμης. Ήτο πλέον ο Παρρησιάδης γεροντάκος, μετρίου αναστήματος, καλλίφωνος και καλώς κατηρτισμένος ψάλτης, ψάλλων με προσοχήν και τέχνην όλους τους ύμνους της ακολουθίας. Εις το χερουβικόν, όταν έφθανε εις το «Τριάδι» οπότε, ανέπτυσσεν όλην του την ικανότητα, εγίνετο ολοκόκκινος από την προσπάθειαν που κατέβαλλεν, εθαύμαζε τις, ενθυμούμαι το μεγαλειον μάλλον της… Ανατολής παρά του Βυζαντίου, διότι τότε η ψαλμωδία μετεβάλλετο σχεδόν εις «αμανέ». Ποιος αμφισβητεί την μοιραίαν επίδρασιν, αντιστάσεως μάλιστα μη ούσης, της ασιατικής επί της βυζαντινής μουσικής;
Εγνώριζεν όμως ο δόκιμος ιεροψάλτης τα όρια μέχρι των οποίων, κατ’ εξαίρεσιν βεβαίως και οικονομίαν, ηδύνατο να φθάση, και τον δρόμον ο οποίος θα τον επανέφερεν εις την ορθήν οδόν της γνησίας βυζαντινής γραμμής. Όπως όμως έκαμνεν αυτήν την κλίσιν προς… Ανατολάς, έτσι μετετοπίζετο όταν του ταίριαζε, και προς την αντίθετον, προς Δυσμάς, κατεύθυνσιν, δεχόμενος την κατά το ευρωπαϊκόν σύστημα διφωνίαν εις τα Εξαποστειλάρια, τα Αντίφωνα και άλλα από διαφόρους νέους, οι οποίοι απετέλουν την χορωδία του».
Εγνώριζεν όμως ο δόκιμος ιεροψάλτης τα όρια μέχρι των οποίων, κατ’ εξαίρεσιν βεβαίως και οικονομίαν, ηδύνατο να φθάση, και τον δρόμον ο οποίος θα τον επανέφερεν εις την ορθήν οδόν της γνησίας βυζαντινής γραμμής. Όπως όμως έκαμνεν αυτήν την κλίσιν προς… Ανατολάς, έτσι μετετοπίζετο όταν του ταίριαζε, και προς την αντίθετον, προς Δυσμάς, κατεύθυνσιν, δεχόμενος την κατά το ευρωπαϊκόν σύστημα διφωνίαν εις τα Εξαποστειλάρια, τα Αντίφωνα και άλλα από διαφόρους νέους, οι οποίοι απετέλουν την χορωδία του».
πηγή: http://www.pentapostagma.gr
30 Δεκ 2016
Η πιο γλυκιά Β... Madame της Βαλαωρίτου
Μην πάει ο νους σας στο πονηρό, δεν πρόκειται για κάποια καλλίπυγο και σαγηνευτική Madame, η οποία λόγω της κρίσης και της πτώσης των ενοικίων αποφάσισε να μετακομίσει τον αισθησιακό... οίκο της στην οδό Βαλαωρίτου.
Θα μου πείτε, επί Τσίπρα θα μπορούσαμε να το ζήσουμε κι αυτό, αλλά τελευταία στιγμή επενέβη η ομάδα Β και απέτρεψε τον διασυρμό της ιστορικής οδού, δημιουργώντας το πιο gourmet και ποιοτικό ζαχαροπλαστείο των Αθηνών. Τουλάχιστον...
Athens Voice: «Δεν θα μας ξανακάψουν έτσι»
Με αφορμή την σκληρή επίθεση που δέχθηκε η Athens Voice από άρθρο της «Εφημερίδας των Συντακτών» αλλά και από τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κ. Παύλου Πολάκη, η εβδομαδιαία εφημερίδα εξέδωσε ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της με τίτλο «Χωρίς ίχνος τσίπας χρησιμοποιούν την Κούνεβα για να χτυπήσουν την ATHENS VOICE. Ντροπή.».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Με εκφράσεις όπως «χωρίς ίχνος τσίπας, πολιτική τύφλωση, νεοφιλελεύθερη απανθρωπιά, σπέκουλα, φτηνός εντυπωσιασμός, ρατσισμός, αλητεία», άρθρο της ΕφΣΥΝ κατηγορεί την ATHENS VOICE γιατί δημοσίευσε το «πόθεν έσχες» της Κ. Κούνεβα.
Είναι αδύνατον να συνδυάσεις τη σφοδρότητα της επίθεσης με την δημοσίευση της A.V. Η Α.V. δημοσίευσε το «πόθεν έσχες» της Κ.Κ. μαζί με δεκάδες άλλα «πόθεν έσχες» πολιτικών όπως έκαναν όλα τα Μέσα ενημέρωσης αυτές τις μέρες. Το έκανε μάλιστα χωρίς κανέναν απολύτως σχολιασμό. Υπενθύμισε τη φρικτή επίθεση εναντίον της και διευκρίνισε ότι τα δηλωθέντα ποσά προέρχονται από δωρεές.
Κάποια άλλα Μέσα ενημέρωσης έθεσαν και ερωτήματα, όπως κάνουν τα ΜΜΕ για όλους τους πολιτικούς. Και καλά κάνουν. Εμείς δεν το κάναμε. Γιατί πιστεύουμε ότι όταν έχεις μπροστά σου ένα δράμα όπως της Κούνεβα, κοιτάζεις παρακάτω, δεν παίρνεις εκεί το μικροσκόπιο.
Πέρα απ' αυτό όμως, στο συγκεκριμένο θέμα, οι αναίτιες επιθέσεις έπεσαν στην περίπτωση. Γιατί η ATHENS VOICE από τη πρώτη στιγμή υποστήριξε και ενίσχυσε με όλες τις δυνάμεις την Κ. Κούνεβα. Η εφημερίδα μας βρέθηκε δίπλα της στον 10ο όροφο του Ευαγγελισμού μετά την επίθεση (εδώ). Και στην Κ. Κούνεβα έδωσε η A.V. συμβολικά να γράψει το editorial του Φώτη Γεωργελέ στο επετειακό της τεύχος (εδώ).
Η ενορχηστρωμένη επίθεση υπολογίζει ότι ο αναγνώστης δεν θα ψάξει να βρει τι στ΄ αλήθεια έγραψε η ATHENS VOICE. Γιατί φυσικά δεν υπάρχει ούτε ένας δημοσιογράφος, δεν υπάρχει ούτε ένας στα 11 εκ. Έλληνες, που θα υποστήριζε ότι απαγορεύεται η δημοσίευση του «πόθεν έσχες» οποιουδήποτε πολιτικού. Γι αυτό ακριβώς δημοσιοποιούνται από τη Βουλή. Αλλά υπολόγιζαν ότι αυτό που θα μείνει είναι οι χαρακτηρισμοί τους, η «απανθρωπιά, ο ρατσισμός, η αλητεία».
Την άλλη μέρα θα αναλάβει τη συνέχεια ο υπουργός Παύλος Πολάκης, που θα μιλήσει για «χουντικούς και ρουφιάνους».
Η στοχοποίηση για μια ακόμη φορά ενορχηστρώνεται με στόχο να μην υπάρχουν ανεξάρτητες δημοσιογραφικές φωνές. Εφαρμόζεται ένα κομματικό και δημοσιογραφικό bullying με στόχο τη φίμωση της αντίθετης γνώμης. Είναι ασύμμετρα βίαιο ώστε να τρομοκρατούνται τα θύματα και να μη τολμάνε να διατυπώσουν τη παραμικρή κριτική προς την εξουσία. Ποιος να μιλήσει όταν ξέρει ότι θα τον πουν ρουφιάνο, χουντικό, απάνθρωπο, προδότη;
Την πρώτη φορά ο δημοσιογραφικός και πολιτικός υπόκοσμος μιλούσε για την ATHENS VOICE που «ζητάει απολύσεις»! Τη δεύτερη για την «απανθρωπιά» της. Όταν εμπεδωθεί στη κοινή γνώμη, ακολουθούν οι ομάδες κρούσης.
Προειδοποιούμε, όχι τα υποπροιόντα του πολιτικού υποκόσμου, αλλά τα αφεντικά τους: Δεν θα μας ξανακάψουν έτσι. Τη δεύτερη φορά θα μας βρουν, θα βρουν όλη τη κοινωνία, απέναντι. Θα υπερασπιστούμε την ελεύθερη έκφραση, την ενημέρωση και όποιον στοχοποιείται από το παρακράτος. Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί θα αποκαλύπτονται αμέσως.
Τι περιμένουμε στην Επιστήμη το 2017 σύμφωνα με το Science
Ουάσινγκτον
Από την απειλή του Ντόναλντ Τραμπ να αποσυρθεί από τη συμφωνία για το κλίμα, μέχρι την προσπάθεια να φωτογραφίσουν τον ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας, το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science παραθέτει τις εξελίξεις που μπορούμε να περιμένουμε τη νέα χρονιά.
Τρικυμία για το κλίμα
Αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, όπως έχει υποσχεθεί ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, η Κίνα, πλέον ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου, θα κληθεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη διεθνή προσπάθεια. Φέτος, το Πεκίνο αναμένεται να ενεργοποιήσει μια εγχώρια αγορά δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Οι παγκόσμιες εκπομπές τείνουν να σταθεροποιηθούν τα τελευταία χρόνια, και το 2017 θα μπορούσαν ακόμα και να πέσουν.
Πολιτικό χανγκόβερ
Το 2017 θα αναδειχθούν οι πραγματικές συνέπειες από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν αποκλείεται να καταργήσει τις κλιματικές έρευνες της NASA και να απαγορεύσει τη χρήση ανθρώπινων εμβρυακών βλαστοκυττάρων στην έρευνα. Τον Μάρτιο, η Βρετανία ξεκινά διαπραγματεύσεις για την αποχώρησή της από την ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να έχει τεράστιες συνέπειες στην έρευνα.
Επιστροφή στον αποστολέα
Το 2017, η αποστολή Chang'e-5 της Κίνας θα φέρει στη Γη τα πρώτα δείγματα εδάφους από τη Σελήνη από τη δεκαετία του 1970. Και τον Σεπτέμβριο, η αποστολή Cassini της NASA θα περάσει μέσα από τα δαχτυλίδια του Κρόνου και θα τερματιστεί με βουτιά αυτοκτονίας στον γιγάντιο πλανήτη.
Εσωτερικός κόσμος
Το νέο έτος αναμένονται πολλές ακόμα έρευνες για το ρόλο του λεγόμενου μικροβιώματος -όλων των μικροβίων και ιών που ζουν πάνω και μέσα μας- στην ανθρώπινη ανάπτυξη, τον καρκίνο, τις πρόωρες γεννήσεις, τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου και τον διαβήτη τύπου ΙΙ.
Γενετικός ανταγωνισμός
Η αμερικανική δικαιοσύνη θα μπορούσε να εκδικάσει το 2017 τη διαμάχη για τις πατέντες του CRISPR, μιας επαναστατικής τεχνολογίας γενετικών παρεμβάσεων που θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια σε κέρδη. Στη Βρετανία, οι κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής θα μπορούν να ζητούν άδεια για μια αμφιλεγόμενη τεχνική αντικατάστασης των μιτοχονδρίων, η οποία δίνει μωρά με DNA από τρεις γονείς.
Κβαντική υπεροχή
Οι κβαντικοί υπολογιστές θα μπορούσαν για πρώτη φορά να πραγματοποιήσουν υπολογισμούς που θα ήταν αδύνατοι ακόμα και για τους καλύτερους κβαντικούς υπερυπολογιστές. Η Google συνεργάζεται με την καναδική D-Wave, ενώ η Microsoft ετοιμάζεται να απαντήσει με μια την εναλλακτική προσέγγιση των «τοπολογικών» κβαντικών υπολογιστών, η οποία ενδέχεται να αποδειχθεί ανώτερη.
Φωτίζοντας το σκοτάδι
Τον Απρίλιο, διεθνής ομάδα ερευνητών θα χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα εννέα ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο για να παρατηρήσει για πρώτη φορά τον ορίζοντα των γεγονότων γύρω από μια μαύρη τρύπα -το όριο απόστασης πέρα από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει. Το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων θα βάλει στο στόχαστρο τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του Γαλαξία μας.
Θαυματουργά υλικά
Λεπτά, φθηνά φωτοβολταϊκά συστήματα αναμένεται να περάσουν φέτος από τα εργαστήρια στη βιομηχανική παραγωγή. Η αποδοτικότητα των φωτοβολταϊκών που βασίζονται στο ορυκτό περοβσκίτη έχει αυξηθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια, όμως οι ερευνητές μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τοξικότητας και αστάθειας του υλικού.
Απέραντο γαλάζιο
Τον Δεκέμβριο, το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο του κόσμου δημιουργείται επίσημα στη Θάλασσα του Ρος έξω από την ευαίσθητη Ανταρκτική. Σε διαφορετικό σημείο της λευκής ηπείρου, ένα γιγάντιο παγόβουνο αναμένεται να αποσπαστεί από την κρηπίδα πάγου Larsen C.
Τα Τ-κύτταρα αντεπιτίθενται
Δύο εταιρείες, η Novartis και η Kita Pharma, θα μπορούσαν να λάβουν άδεια το 2017 για μια πρώτη στο είδος της ανοσοθεραπεία για τον καρκίνο με την ονομασία CAR-T. Κύτταρα που απομονώνονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή τροποποιούνται γενετικά και επιστρέφονται στην κυκλοφορία για να επιτεθούν στον καρκίνο. Η πειραματική θεραπεία έχει παρενέργειες, θα μπορούσε όμως να αποδειχθεί αποτελεσματική σε λεμφώματα και λευχαιμίες.
Πλανήτης Εννέα
Νέες παρατηρήσεις στο Ηλιακό Σύστημα θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του περίφημου Πλανήτη 9, ο οποίος αν υπάρχει βρίσκεται τόσο μακριά ώστε χρειάζεται 20.000 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Έμμεσες ενδείξεις για την ύπαρξή του ήρθαν στο φως το 2016. Επιπλέον, το νέο τηλεσκόπιο TESS της NASA θα εκτοξευτεί τον Δεκέμβριο για να αναζητήσει πλανήτες σε άλλα άστρα.
Τρικυμία για το κλίμα
Αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, όπως έχει υποσχεθεί ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, η Κίνα, πλέον ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου, θα κληθεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη διεθνή προσπάθεια. Φέτος, το Πεκίνο αναμένεται να ενεργοποιήσει μια εγχώρια αγορά δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Οι παγκόσμιες εκπομπές τείνουν να σταθεροποιηθούν τα τελευταία χρόνια, και το 2017 θα μπορούσαν ακόμα και να πέσουν.
Πολιτικό χανγκόβερ
Το 2017 θα αναδειχθούν οι πραγματικές συνέπειες από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν αποκλείεται να καταργήσει τις κλιματικές έρευνες της NASA και να απαγορεύσει τη χρήση ανθρώπινων εμβρυακών βλαστοκυττάρων στην έρευνα. Τον Μάρτιο, η Βρετανία ξεκινά διαπραγματεύσεις για την αποχώρησή της από την ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να έχει τεράστιες συνέπειες στην έρευνα.
Επιστροφή στον αποστολέα
Το 2017, η αποστολή Chang'e-5 της Κίνας θα φέρει στη Γη τα πρώτα δείγματα εδάφους από τη Σελήνη από τη δεκαετία του 1970. Και τον Σεπτέμβριο, η αποστολή Cassini της NASA θα περάσει μέσα από τα δαχτυλίδια του Κρόνου και θα τερματιστεί με βουτιά αυτοκτονίας στον γιγάντιο πλανήτη.
Εσωτερικός κόσμος
Το νέο έτος αναμένονται πολλές ακόμα έρευνες για το ρόλο του λεγόμενου μικροβιώματος -όλων των μικροβίων και ιών που ζουν πάνω και μέσα μας- στην ανθρώπινη ανάπτυξη, τον καρκίνο, τις πρόωρες γεννήσεις, τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου και τον διαβήτη τύπου ΙΙ.
Γενετικός ανταγωνισμός
Η αμερικανική δικαιοσύνη θα μπορούσε να εκδικάσει το 2017 τη διαμάχη για τις πατέντες του CRISPR, μιας επαναστατικής τεχνολογίας γενετικών παρεμβάσεων που θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια σε κέρδη. Στη Βρετανία, οι κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής θα μπορούν να ζητούν άδεια για μια αμφιλεγόμενη τεχνική αντικατάστασης των μιτοχονδρίων, η οποία δίνει μωρά με DNA από τρεις γονείς.
Κβαντική υπεροχή
Οι κβαντικοί υπολογιστές θα μπορούσαν για πρώτη φορά να πραγματοποιήσουν υπολογισμούς που θα ήταν αδύνατοι ακόμα και για τους καλύτερους κβαντικούς υπερυπολογιστές. Η Google συνεργάζεται με την καναδική D-Wave, ενώ η Microsoft ετοιμάζεται να απαντήσει με μια την εναλλακτική προσέγγιση των «τοπολογικών» κβαντικών υπολογιστών, η οποία ενδέχεται να αποδειχθεί ανώτερη.
Φωτίζοντας το σκοτάδι
Τον Απρίλιο, διεθνής ομάδα ερευνητών θα χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα εννέα ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο για να παρατηρήσει για πρώτη φορά τον ορίζοντα των γεγονότων γύρω από μια μαύρη τρύπα -το όριο απόστασης πέρα από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει. Το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων θα βάλει στο στόχαστρο τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του Γαλαξία μας.
Θαυματουργά υλικά
Λεπτά, φθηνά φωτοβολταϊκά συστήματα αναμένεται να περάσουν φέτος από τα εργαστήρια στη βιομηχανική παραγωγή. Η αποδοτικότητα των φωτοβολταϊκών που βασίζονται στο ορυκτό περοβσκίτη έχει αυξηθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια, όμως οι ερευνητές μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τοξικότητας και αστάθειας του υλικού.
Απέραντο γαλάζιο
Τον Δεκέμβριο, το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο του κόσμου δημιουργείται επίσημα στη Θάλασσα του Ρος έξω από την ευαίσθητη Ανταρκτική. Σε διαφορετικό σημείο της λευκής ηπείρου, ένα γιγάντιο παγόβουνο αναμένεται να αποσπαστεί από την κρηπίδα πάγου Larsen C.
Τα Τ-κύτταρα αντεπιτίθενται
Δύο εταιρείες, η Novartis και η Kita Pharma, θα μπορούσαν να λάβουν άδεια το 2017 για μια πρώτη στο είδος της ανοσοθεραπεία για τον καρκίνο με την ονομασία CAR-T. Κύτταρα που απομονώνονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή τροποποιούνται γενετικά και επιστρέφονται στην κυκλοφορία για να επιτεθούν στον καρκίνο. Η πειραματική θεραπεία έχει παρενέργειες, θα μπορούσε όμως να αποδειχθεί αποτελεσματική σε λεμφώματα και λευχαιμίες.
Πλανήτης Εννέα
Νέες παρατηρήσεις στο Ηλιακό Σύστημα θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του περίφημου Πλανήτη 9, ο οποίος αν υπάρχει βρίσκεται τόσο μακριά ώστε χρειάζεται 20.000 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Έμμεσες ενδείξεις για την ύπαρξή του ήρθαν στο φως το 2016. Επιπλέον, το νέο τηλεσκόπιο TESS της NASA θα εκτοξευτεί τον Δεκέμβριο για να αναζητήσει πλανήτες σε άλλα άστρα.
Newsroom ΔΟΛ
Η απάντηση του Αλέξη στους χυδαίους των Financial Times
«Εδώ και περίπου δύο χρόνια στην Ελλάδα δίνεται μία μεγάλη και καθημερινή μάχη ενάντια στα κατεστημένα συμφέροντα, την μεγάλη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, το λαθρεμπόριο. Για να εξαλειφθούν οι παράνομες και σκοτεινές πρακτικές που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Για πρώτη φορά, κάτω από δύσκολες συνθήκες, οι φορολογικές αρχές εργάζονται απερίσπαστες χωρίς άνωθεν εντολές, οι λίστες των φοροφυγάδων ελέγχονται, δίνεται μάχη κατά του λαθρεμπορίου, τα θαλασσοδάνεια αποτελούν απλώς κακό παρελθόν, ενώ η Δικαιοσύνη λειτουργεί χωρίς παρεμβάσεις.
Τα αποτελέσματα αυτού του καθημερινού αγώνα έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται: Υπεραπόδοση εσόδων, μείωση του λαθρεμπορίου και καταλογισμός ποινικών ευθυνών και προστίμων σε όσους παρανομούν.
Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω έχουν ενοχλήσει πολλούς: τραπεζικούς κύκλους, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, ολιγάρχες και μεγάλα μίντια.
Αυτό όμως που προκαλεί εύλογα ερωτήματα είναι το γεγονός ότι οι συντάκτες της ηλεκτρονικής σελίδας των Financial Times δεν βρίσκουν να γράψουν ούτε μία λέξη για όλα αυτά. Η μονομέρεια, μάλιστα, των πηγών τους θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον κακόπιστο να κάνει λόγο ακόμα και για πολιτική σκοπιμότητα.
Οι πολίτες όμως έχουν κρίση!
ΥΓ. Οι ερωτήσεις που εστάλησαν ελάχιστη ώρα πριν το δημοσίευμα προκειμένου να αποτελέσουν άλλοθι, πέρα από προσβλητικές, δεν άφηναν ούτε καν το χρονικό περιθώριο απάντησης…».
Ασυγκράτητο γέλιο...
Του Γιώργου Κράλογλου
Η πρώτη και τελευταία κυβέρνηση των "αριστερών" (με τις δεξιές τσέπες και το μισό κτηματολόγιο στο όνομά τους) θα μείνει άλλους 18 μήνες. Κοντά στη λήξη του τρίτου μνημονίου, τον Ιούνιο του 2018, θα βλέπουν εκλογές. Τέταρτο μνημόνιο και εκλογές δεν τους συμφέρει... Μέχρι τότε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα είναι σκέτο θέατρο. Οι επόμενες παραστάσεις προετοιμάζονται πυρετωδώς...
Μέχρι τέλος Φεβρουαρίου 2017 ή (πολύ πιθανό) τα μέσα Μαρτίου θα συνεχίσουν, οι παραστάσεις της "σκηνής" που ανέβηκε στις 5 Δεκεμβρίου με την δήθεν "κόντρα" Τσίπρα "ενάντια στο κατεστημένο της Ευρώπης" που πριν πέσει η αυλαία δείχνει πάλι τον Τσίπρα να επισκέπτεται την Μέρκελ για πολιτική λύση... Και τον Τσακαλώτο με το "φιρμάνι αγριάδας", να στηρίζει... "τα περήφανα γηρατειά..." (κλεμμένο και αυτό από τον Ανδρέα ).
Στα "διαλείμματα" των παραστάσεων "μεγάφωνα" θα παίζουν ηρωικά εμβατήρια ρήξης με τους δανειστές και θα μοιράζονται υποσχέσεις ώστε οι ιθαγενείς- θεατές να προετοιμάζονται για ενδεχόμενο ατύχημα (μόνο από τους δανειστές αλλά σχεδόν απίθανο) το οποίο ασφαλώς και (θεωρητικά) επιβάλλει εκλογές το καλοκαίρι του 2017.
Θα ακούς τον Φλαμπουράρη, τον Τζανακόπουλο, τον Παππά (που και που), τον Κουρουμπλή και άλλους "αγωνιστές" να δίνουν θολές ελπίδες για 13η σύνταξη, για κατώτατους μισθούς, για προσλήψεις στο κράτος, για μείωση της ανεργίας και ελεημοσύνες από τα πλεονάσματα.
Θα ξεραθείς στο γέλιο όταν οι "κομπάρσοι" της ιστορίας Τσακαλώτος, Χουλιαράκης θα τα μαζεύουν για να γλιτώνουν τις επιστολές μετανοίας και δακρύων...
Όταν κατέβουν οι παραστάσεις αυτές θα ανέβει ένα "μονόπρακτο" Τσίπρα για ολοκλήρωση της αξιολόγησης με τις ευχές για ρύθμιση του χρέους και το χρονοδιάγραμμα της δόσης των 6,1 δισεκ. ευρώ.
Όσοι όμως νομίζουν ότι θα πλήξουν από την μονοτονία των παραστάσεων της αξιολόγησης, (ώσπου να έλθει μαζί με τα χελιδόνια την Άνοιξη) να μην ανησυχούν.
Ασυγκράτητο γέλιο θα βγει και σε παραστάσεις του υπουργείου Οικονομίας με τον ελληνοαμερικάνο καθηγητή υπουργό Δημήτρη Παπαδημητρίου ο οποίος θα αποδεικνύει με εξισώσεις... (ποιον μου θυμίζει... ποιον μου θυμίζει...) ότι οι επενδυτές δεν έχουν πρόβλημα με την υπερφορολόγηση στην Ελλάδα , ούτε με τους διωγμούς των επενδυτών και το σκίσιμο συμφωνιών και επενδυτικών προγραμμάτων αλλά είναι έτοιμοι να ξεχυθούν στην Ελλάδα... και να μας γεμίσουν εργοστάσια και ξενοδοχειακούς κολοσσούς.
Σε άλλη παράσταση, λίγο πιο πέρα, ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης θα μιλάει για την αριστερή πάταξη της γραφειοκρατίας (επί των ημερών του στο υπουργείο Οικονομίας) σείοντας τα νομοσχέδια ΣΥΡΙΖΑ για τις ιδιωτικές επενδύσεις τα οποία (αν έχεις το κουράγιο να τα διαβάσεις) θα δεις ότι είναι καλύτερα να τα μαζέψουν . Γιατί καλά είμαστε και όπως είμαστε....
Μονόπρακτα (εκτός του Τσίπρα) θα δίνουν οι Παπαδημητρίου, Σταθάκης και Σπίρτζης με το δήθεν κυνήγι του λαθρεμπορίου .
Και εδώ είναι που θα πάθουν τα νεφρά μας από τα γέλια. Γιατί πολύ σύντομα (ίσως και εντός των ημερών) θα θυμηθούν (λόγω της φορολαίλαπας και στα καύσιμα) τους λαθρέμπορες καυσίμων τους οποίος θα ξαναπατάξουν...
Του πατάξανε... στις αρχές του 2015 αλλά το σύστημα έπεσε έξω γιατί διασπάσθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.... Τώρα όμως με τους Παπαδημηττρίου στο Οικονομίας και τον Σταθάκη στο Ενέργειας οι λαθρέμποροι καυσίμων θα πάρουν τα βουνά ... Θα ακούν ΣΥΡΙΖΑ και θα τρέμουν...
Παραστάσεις που δεν θα αργήσουν να ανέβουν και θα βγάλουν γέλιο μέχρι αναισθησίας θα είναι τα αγροτικά και τα θέματα της υγείας στα κρατικά νοσοκομεία.
Γιατί εδώ οι "θεατές" αγρότες και ασφαλισμένοι δεν χωρατεύουν. Δεν είναι σαν τους επενδυτές και τους επιχειρηματίες του πάμε παρακάτω... Δεν χάθηκε και ο κόσμος με την Ελλάδα....
Θα ανέβουν στη "σκηνή" οι αγρότες, οι προμηθευτές των νοσοκομείων με τα φέσια των 2 δισεκ. και βάλε... Και θα γίνει το έλα να δεις.
Που όμως θα βγει το γέλιο; Στα μπαλώματα της κυβέρνησης. Στα αστήρικτα ψέμματα. Στις διαβεβαιώσεις για λεφτά από πλεονάσματα. Στις συμφωνίες για δίκαιη επίλυση των αιτημάτων.
Πολύ γέλιο θα βγει ακόμη με τα πίσω -μπρος στις ιδιωτικοποιήσεις και τις δηλώσεις του μαχητή για τα κράτος... υπουργού Σπίρτζη, ότι εμείς οι αριστεροί δεν πουλάμε .Αξιοποιούμε την κρατική περιουσία για λογαριασμό του λαού...
Εκεί το γέλιο θα κάνει κορόμηλο το δάκρυ.
Για λόγους σεβασμού στα παιδιά μας δεν θέλω ούτε να αστειευτώ με την παιδεία και τις παραπέρα περιπέτειες της από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι και να συμβεί όμως υπομονή. Μόνο 18 μήνες μένουν στην χειρότερη περίπτωση. Εκλογές το 2019 ξεχάστε το εντελώς. Θα έχουν σκορπίσει νωρίτερα. Γιατί δεν θα πέσουν. Θα σκορπίσουν.
Μία ημέρα πριν από το τέλος της … παγκοσμιοποίησης;
του Γ. Αγγέλη
Το μέγεθος των γεγονότων που σφραγίζουν το 2016 είναι τέτοιο που σχεδόν "κρύβει" στην σκιά του 2017 το συνολικό τους αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο που οι αγορές παραμένουν πολύ θαμπωμένες από τα προσωρινά εκρηκτικά νούμερα στις χρηματιστηριακές αγορές για να διακρίνουν τον πραγματικό ορίζοντα…
Το μέγεθος των γεγονότων που σφραγίζουν το 2016 είναι τέτοιο που σχεδόν "κρύβει" στην σκιά του 2017 το συνολικό τους αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο που οι αγορές παραμένουν πολύ θαμπωμένες από τα προσωρινά εκρηκτικά νούμερα στις χρηματιστηριακές αγορές για να διακρίνουν τον πραγματικό ορίζοντα…
Τα τρία γεγονότα που κυριάρχησαν το 2016, στον συνδυασμό τους φαίνεται να αμφισβητούν τα "θεμέλια" της παγκοσμιοποίησης.
Αναμφισβήτητα οι τρεις "σταθμοί" μέσα στο 2016 είναι η οριστική αναστροφή της νομισματικής πολιτικής της Fed, η αναπάντεχη πολιτική κυριαρχία του κατ’ εξοχήν εκπροσώπου του οικονομικού και πολιτικού "προστατευτισμού" στην ισχυρότερη γεωπολιτικά χώρα του πλανήτη και η "έξοδος" της Βρετανίας από το μεγαλύτερο γεωπολιτικό γεγονός μεταπολεμικά, την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και τα τρία γεγονότα από μόνα τους αποτελούν κομβικές αλλαγές σε οικονομίακαι πολιτική.
Και τα τρία όμως μαζί συνθέτουν το πρώτο ευρύ ρήγμα στην ισχυρότερη μεταπολεμική οικονομική και πολιτική τάση, αυτή της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου, των προϊόντων και της εργασίας.
Μία τάση που αναδύθηκε σαν η απάντηση στην κρίση που προκάλεσε η κατάρρευση του Μπρέττον Γούντς (σταθερή σχέση χρυσού δολαρίου) το 1971 και εδραιώθηκε στην συμφωνία στο Plaza το 1985, με την οποία σταθεροποιήθηκε η νομισματική ισορροπία ανάμεσα στα ισχυρά νομίσματα της εποχής το δολάριο, το μάρκο, το γιέν και την στερλίνα. Αυτή ήταν η πλατφόρμα της απελευθέρωσης της κίνησης κεφαλαίων που διαχύθηκε σε παγκόσμια κλίμακα μέσα από την περιβόητη "Ρηγκανόμικς" που σε πολιτικό επίπεδο χαρακτηρίστηκε ως "νεοφιλελευθερισμός".
Οι αλλαγές που έγιναν μέσα στο 2016 δείχνουν ικανές να αμφισβητήσουν την τάση αυτή με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
· Ήδη η αναστροφή της νομισματικής πολιτικής της Fed και η προοπτική αύξησης του κόστους του χρήματος σε ένα… πλανήτη υπερχρεωμένο και με ανοικτές της πληγές του 2008, έχει προκαλέσει μία χωρίς προηγούμενο "φυγή" κεφαλαίων τόσο από τις επικίνδυνες όσο και από τις ασύμφορες (λόγω αρνητικών επιτοκίων) περιοχές, μαζί και από τις αδύναμες περιοχές της Ευρωζώνης.
Δρομολογεί την επανισχυροποίηση του δολαρίου μακριά από την πλατφόρμα του 1985, προϊδεάζοντας για νέες νομισματικές και συναλλαγματικές αναταραχές σε αγορές οι οποίες είναι ακόμα φορτωμένες με διαφόρων ειδών "φούσκες" στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
· Η πολιτική προστατευτισμού με την οποία εκλέχτηκε ο Τράμπ προδικάζει ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση των διεθνών οικονομικών και εμπορικών σχέσεων πάνω στις οποίες στηρίχθηκε στις τελευταίες δεκαετίες η παγκοσμιοποίηση, ιδιαίτερα δεν τις σχέσεις ΗΠΑ – Ευρώπης – Κίνας.
· Στην Ευρώπη το Brexit, ήταν το πρώτο "κρακ" στον οικονομικό και πολιτικό ιστό του μεταπολεμικού οικοδομήματος που ενισχύθηκε κατακόρυφα μετά το 1989 – 1992. Έρχεται να αμφισβητήσει σε συνδυασμό με τις πολιτικές ανατροπές στο κοινοβουλευτικό τοπίο, το αν και πως η Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να συντηρηθεί στις νέες συνθήκες. Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών σε μία σειρά ισχυρές χώρες της Ε.Ε. δημιουργούν ένα νέο υπόβαθρο για το πώς θα …κλείσει το σήριαλ της ελληνικής κρίσης χρέους.
Με άλλα λόγια οι χώρες του μεγάλου άξονα της μεταπολεμικής παγκοσμιοποίησης, ΗΠΑ και Ευρώπη, βλέπουν τα θεμέλια της πολιτικής που την ανέδειξε να αναστρέφονται και τις απέναντι ακτές του Ατλαντικού να…ξεμακραίνουν μέσα στο 2017.
29 Δεκ 2016
Reuters: Ο λαϊκισμός χάνει εκεί που γεννήθηκε - στην Ελλάδα
Οι μετριοπαθείς πολιτικές δυνάμεις το κέντρου και της δεξιάς θα μπορούσαν να γίνουν το ανάχωμα στον λαϊκισμό που εξαπλώνεται στην Ευρώπη και απειλεί το 2017 να κυριαρχήσει μέσα από τουλάχιστον τρεις μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία, τονίζει σε άρθρο της η ιστοσελίδα Breaking Views του πρακτορείου Reuters. Οι κάλπες τείνουν να μετατραπούν σε μια μάχη ανάμεσα στον λαϊκισμό και την πολιτική πρόταση που δεν είναι αρεστή και δημοφιλής, με την Αγκελα Μέρκελ στη Γερμανία, τον Φρανσουά Φιγιόν στη Γαλλία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ελλάδα να έχουν αναλάβει αυτήν την αποστολή, η οποία όμως χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά για να είναι τελικά επιτυχημένη.
Ολα αρχίζουν από την Ελλάδα
Όπως η δημοκρατία έτσι και ο Ευρωπαϊκός λαϊκισμός μετά την οικονομική κρίση, έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα, σημειώνει η ιστοσελίδα και θυμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μια σαρωτική νίκη των Ιανουάριο του 2015, με την υπόσχεση να καταργήσει την ελίτ, να αντιπαρατεθεί στους ευρωπαίους πιστωτές και να αποκαταστήσει την ευημερία μέσω ριζοσπαστικών πολιτικών φιλικών προς τους εργαζόμενους.
Ωστόσο, κάτι λιγότερο από δύο χρόνια μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει μέρος του προβλήματος. Έχει αποτύχει να αναζωογονήσει την απασχόληση ή την ανάπτυξη. Οι μισοί νέοι είναι ακόμα άνεργοι, και το ΑΕΠ αναμένεται να μην αυξηθεί το 2016. Το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ, προηγείται κατά περισσότερες από 15 ποσοστιαίες μονάδες στις δημοσκοπήσεις. Ενα κόμμα που είχε συνδεθεί κάποτε με την ευνοιοκρατία, επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του υπό τον ηγέτη του Κυριάκο Μητσοτάκη ως μια μετριοπαθής εναλλακτική που τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσφύγει στις εκλογές το 2017, κατά πάσα πιθανότητα θα χάσει, εκτιμά η ιστοσελίδα.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη
Για τους φιλελεύθερους πολιτικούς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ανταρσίες των ριζοσπαστών σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αυτή η αφήγηση είναι ενθαρρυντική, καθώς κόμματα που κάνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να υλοποιήσουν, θα βρίσκονται αντιμέτωπα με τις συνέπειες.
Ο λαϊκισμός, που θα μπορούσε να οριστεί ως ένα κίνημα που παίρνει μέρος στην πάλη ανάμεσα στη διεφθαρμένη ελίτ και την πλειονότητα που δεν έχει προνόμια, είναι καλά εδραιωμένος, αλλά τείνει να είναι ασταθής. Στη Λατινική Αμερική, χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία, που υιοθέτησαν λαϊκιστές ηγέτες, τώρα επαναπροσδιορίζονται.
Το ερώτημα είναι αν αυτή η αλλαγή θα συμβεί και στην Ευρώπη, και πόσο γρήγορα. Στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, όπου ριζοσπαστικά κόμματα κατά του κατεστημένου καταγράφουν άνοδο, πρόκειται να γίνουν εκλογές το 2017. Ομως στην Αυστρία, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς οι ψηφοφόροι απέρριψαν τον ακροδεξιό υποψήφιο για την προεδρία στις εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου, και εκλέγοντας έναν πρόεδρο από το Κόμμα των Πρασίνων που διάκειται ευνοϊκά προς την Ευρώπη.
Η πολιτική σύγχυση στη Βρετανία
Η Βρετανία θα αποτελέσει μια σημαντική δοκιμή. Εκεί οι λαϊκιστές δεν πήραν την εξουσία, αλλά πέτυχαν τον σκοπό τους: ο λαός ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκαναν την εκστρατεία τους με μια σειρά από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για οικονομική ευημερία, όπως 350 εκατομμύρια λίρες εβδομαδιαίως που θα εισέρρεαν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, και την αβίαστη δημιουργία γρήγορων, ελεύθερων και δίκαιων εμπορικών συμφωνιών με χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία.
Οι Κεντρώοι στη Βρετανία ελπίζουν ότι οι ψηφοφόροι θα αλλάξουν γνώμη καθώς η οικονομική πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργός της χώρας, ανακοίνωσε την δημιουργία ενός νέου κινήματος που θα φέρει σε επαφή τους ψηφοφόρους και τους πολιτικούς, οι οποίοι έχουν απηυδήσει με την πολιτική πόλωση.
Το στοίχημα του μεσαίου χώρου
Δεν αρκεί οι φιλελεύθεροι να είναι η λιγότερο κακή επιλογή. Μια στροφή πίσω στον μεσαίο χώρο, για να είναι βιώσιμη, πρέπει να είναι έντονη και μερικές φορές μη δημοφιλής, προειδοποιεί το Breaking Views και φέρνει το παράδειγμα της Άνγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται ότι θα κερδίσει μια τέταρτη θητεία στις εκλογές και είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα ενός ευρωπαϊκού ηγέτη που επιδιώκει μια επιτυχημένη κεντρώα πολιτική. Η άκαμπτη επιμονή της, ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία θα πρέπει να εφαρμόσουν απαρέγκλιτα τους κανόνες της Ε.Ε. της έδωσε μεγάλη υποστήριξη στο εσωτερικό, αλλά προκάλεσε δυσαρέσκεια στο εξωτερικό. Αντιθέτως, η απόφαση της Μέρκελ να υποδεχθεί τους μετανάστες δέχθηκε απανωτά χτυπήματα στο εσωτερικό αλλά την έκανε σύμβολο των Ευρωπαϊκών και τις ανθρωπιστικών αξιών.
Η πρόταση του Φρανσουά Φιγιόν
Στη Γαλλία, έχει αρχίσει να φθάνει το μη-λαϊκίστικο μήνυμα. Ο κεντροδεξιός προεδρικός υποψήφιος Φρανσουά Φιγιόν, το φαβορί για να νικήσει την υποψήφια του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν στην κούρσα για την διαδοχή του μη - δημοφιλούς Φρανσουά Ολάντ, είναι ένας κοινωνικά συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος ταυτόχρονα είναι και υπέρμαχος της φιλελεύθερης αγοράς. Σε αυτό το περιβάλλον, μοιάζουν ατελείς οι προσπάθειες της βρετανίδας πρωθυπουργού Τερέσα Μέι να δημιουργήσει ένα σύστημα λειτουργικό για όλους.
Οι υποσχέσεις για περιορισμό των υπερβολών του καπιταλισμού έχουν ήδη αποδυναμωθεί, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τις απειλές ότι θα στιγματίζονται όσοι προσλαμβάνουν αλλοδαπούς εργαζόμενους. Το να προσπαθεί κάποιος να ικανοποιεί τους πάντες είναι μια συνταγή για την ασαφή πολιτική που δεν είναι λειτουργική για κανέναν.
Οι κίνδυνοι
Η άλλη πρόκληση είναι ο νεωτερισμός. Οι πολιτικοί που βρίσκονται στην ίδια γραμμή με την Μέρκελ, τον Μητσοτάκη, τον Φιγιόν και τον Μπλερ είναι γνωστοί. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει έλλειψη νέων πολιτικών. Οι ψηφοφόροι που αισθάνονται δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο παρά μόνο μια επιστροφή στο παρελθόν, δεν θα θελήσουν να αναμειχθούν. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη χαμηλή συμμετοχή στις εκλογές: μόνο το 54% των ψηφοφόρων πήραν μέρος στην πρόσφατη επαναληπτική εκλογή στην περιφέρεια του Richmond Park στη Βρετανία, ενώ σχεδόν τρεις στους τέσσερις ψηφοφόρους συμμετείχαν στο δημοψήφισμα για την Ε.Ε.
Συνεπώς το μετριοπαθές κέντρο, έχει σκληρή δουλειά να κάνει και το 2017 θα είναι μια χρονιά κρίσιμη. Τουλάχιστον στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο λαϊκισμός έχει τα όριά του.
Γράφει: Αργύρης Κωστάκης Πριν από 24 χρόνια τέτοιες ώρες, τέτοιες ημέρες, η Ελλάδα ετοιμαζόταν να υποδεχτεί το 1993. Σήμερα 24 χρόνια μετά τέτοιες ώρες, τέτοιες ημέρες, η Ελλάδα δεν ξέρει τι της ξημερώνει. Δεν το λέω πολιτικά ή οικονομικά. Αλλά κοινωνικά, ανθρώπινα. Δεν ξέρουμε πλέον ποιοί είμαστε ή τι είμαστε. Άνθρωποι ή τέρατα? ΄Ανθρωποι ή μισάνθρωποι?΄Ανθρωποι ή ρομπότ? Φτάσαμε στο σημείο να στέλνουμε ηλεκτρονικές «ευχές φασόν» μέσα από καλώδια των υπολογιστών και των ipad. Μία γιά όλους. Μην κουραζόμαστε να γράφουμε από μία που θα «ταιριάζει» στη ζωή του καθενός με όλη μας την καρδιά. Θα μου πείτε και λίγα χρόνια πριν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας μπλόκαραν από τα εκατομμύρια μηνύματα της νύχτας της πρωτοχρονιάς. Λες και κάποιος πατούσε ένα κουμπί στο μυαλό των ανθρώπων και από τις 11.59 έως τις 12.01 έπρεπε να στείλει μιά ευχή με sms. Θα μου πείτε επίσης ότι παλιότερα ο ΟΤΕ «έτρεχε και δεν έφτανε» γιατί εκείνο το τρίλεπτο πάθαινε «μπλακ άουτ» το τηλεφωνικό σύστημα. Τουλάχιστον άκουγες τη φωνή του δικού σου ανθρώπου. Έστω και με παράσιτα ή βόμβο. ΄Εστω και «παίρνοντας το μηδέν». Θα μου πείτε ότι ακόμη παλιότερα τα ταχυδρομεία προσλάμβαναν έκτακτο προσωπικό γιά να προλαβαίνουν να μοιράζουν εγκαίρως την αλληλογραφία με τις ευχετήριες κάρτες. Μα τόσο πολύ γέρασα στα 53 μου – να πάρει η ευχή να πάρει – που θυμάμαι με γλυκύτητα και νοσταλγία τη διαδικασία να αγοράσω χριστουγεννιάτικες κάρτες και να στις στείλω σε συγγενείς, φίλους και συναδέλφους. Και με πόση λαχτάρα βέβαια περίμενα να μου φέρει ο ταχυδρόμος τα γράμματα των άλλων. Το έγραψα προ ημερών πάλι. Άντεξα μέχρι και οκτώ χρόνια να στέλνω κάρτες με το ταχυδρομείο. Μετά ένιωσα «Νεάτερνταλ» και το έκοψα. Αλλά και που στέλνω ευχές με μήνυμα από το κινητό τι έγινε? Ούτε οι μισοί δεν απαντάνε! Κι αν απαντήσουν θα είναι το «μήνυμα – φασόν» που έχουν στα έτοιμα. Ενώ εγώ ο ηλίθιος, κάθομαι και σκέφτομαι κάτι που να ταιριάζει στον καθένα. Και απαντάω σε όλους μα όλους όσοι με θυμούνται. Γι αυτό ξαναγυρνάμε αναγκαστικά στα παλιά. Στο τηλεφώνημα που τουλάχιστον θα ακούσεις τη φωνή του άλλου και θα δεις ότι είναι καλά και στην «αλληλογραφία», αλλά με άλλη μορφή. Αντί να στείλεις κάρτα, πηγαίνεις εσύ ο ίδιος στο σπίτι του άλλου ή δίνετε κάπου ένα ραντεβού γιά λίγη ώρα να τα πείτε και να ευχηθείτε. ΄Ανθρωποι – ζωντανά «γράμματα» δηλαδή. Χωρίς μπαταρίες στο μυαλό, καλώδια στην καρδιά και password στη φωνή. Αλλά με μιά χειραψία. Μιά αγκαλιά. Ένα φιλί. Κι έτσι μέσα στο δικό μου φόβο των ημερών, ξαναγυρίζω νοερά λίγο πριν την πρωτοχρονιά του 1993. Μακράν την πιό όμορφη πρωτοχρονιά της ενήλικης ζωής μου, γιατί εννοείται ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ μέχρι να κλείσω τα μάτια μου τις πρωτοχρονιές των παιδικών μου χρόνων, άντε και κάποιας εφηβικής. Τότε όμως ζούσα μεταφορικά και κυριολεκτικά σε έναν άλλον κόσμο. Με το πρόσημο του αριθμού 2 ακόμη στην ηλικία μου, την ορμή της νιότης, της ασφάλειας της υγείας, της μέθης του έρωτα, της αγάπης των φίλων, της σιγουριάς της καλής δουλειάς, της απατηλής λάμψης της χώρας και πολλά πολλά άλλα, ετοιμαζόμουν γιά το ρεβεγιόν αφού είχα την πολυτέλεια του διήμερου ρεπό. Τότε η διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού Flash, μας έδωσε δύο ημέρες άδεια «σημαίας», όποιος ήθελε Χριστούγεννα και όποιος ήθελε πρωτοχρονιά. Ετοιμαζόμουν γιά τη στιγμή που θα έμπαινα στον «μαγικό» κόσμο των μπουζουκιών. Η φιλία μου με τον Δημήτρη και τη Φεβρωνία Γιακουμέλου, τους επιχειρηματίες του θρυλικού νυκτερινού κέντρου «Χάντρες», που δεν υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια, αλλά άφησε το ανεξίτηλο σημάδι τους στο χώρο της αθηναικής διασκέδασης, εξασφάλιζε στην παρέα μου ένα καλό τραπέζι κοντά στην πίστα. Από τη μία θυμάμαι εκείνη τη βραδιά της νιότης και χαίρομαι και από την άλλη ζω στο σήμερα και θλίβομαι. Όχι βέβαια γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να πάω μπουζούκια (και να είχα χρήματα δεν θα επέλεγα τέτοια διασκέδαση), αλλά γιατί αδυνατώ να πιστέψω πού έφτασε η χώρα και πώς ζούμε. Να μην έχουμε καν αίσθηση της εορταστικής ατμόσφαιρας. Ας είναι. Εκείνες τις ώρες πριν το ρεβεγιόν λοιπόν, σε ρόλο συντονιστή της μεγάλης εξόδου, «αρχηγού» της παρέας, άρχισα τον τηλεφωνικό μαραθώνιο από το σταθερό γιά την ώρα και το μέρος του ραντεβού, τα μηνύματα στον τηλεφωνητή γιά όσους και όσες απουσίαζαν και η προετοιμασία γιά τις τελευταίες λεπτομέρειες. Το ρόστερ της εικοσάδας, λες και ήμασταν ποδοσφαιρική ομάδα, νωρίς το απόγευμα είχε κλείσει και δυό ώρες ύπνος θα ήταν ότι έπρεπε. Οι μισοί κάναμε «αλλάξαμε» το χρόνο» στις «Χάντρες» και οι άλλοι μισοί ήρθαν μετά αφού έκαναν πρωτοχρονιά με τις οικογενειές τους στα σπίτια. Ο μετρ ο αείμνηστος Γιώργος Παπαδόπουλος, μας βόλεψε, όπως και όλους τους θαμώνες του μαγαζιού. Ακόμη και σκαμπό επιστράτευσε γιά να μη μείνει κανένας να κάθεται μισό μισό με άλλον σε μία καρέκλα. Είχε όπως έλεγε «ένα καλό» γιά όλους. Δεν φοβόμασταν το αύριο εκείνη τη νύχτα. Τα γέλια, οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα τραγούδια, το αλκοόλ γινόταν ένα κοκτέιλ που έδιωχνε κάθε κακή σκέψη. Κι όταν ο Δημήτρης γύρω στις 3 έβγαζε τη «μάσκα» του επιχειρηματία και έκανε αυτό που ήθελε πραγματικά η καρδιά του το κέφι απογειωνόταν. Γιά μισή ώρα ήταν τραγουδιστής. Πάντα με αρχή «τα μαύρα μάτια» του Αγγελόπουλου και την ορχήστρα να δίνει ρεσιτάλ. Ήταν η εποχή με τους χορούς πάνω στα τραπέζια. Η εποχή που άγνωστοι γινόταν μιά παρέα. Το φλερτ ήταν επιβεβλημένο. Η νύχτα – παραμύθι της πρωτοχρονιάς δεν είχε «πρέπει», «απαγορεύεται», πρωτόκολλα και κανόνες. Τα κορίτσια με τα λουλούδια έβγαζαν το χαρτζιλίκι του μήνα μέσα σε λίγες ώρες. Οι πιό τολμηροί έπαιρναν και γιά λίγα δευτερόλεπτα το μικρόφωνο γιά ένα ρεφρέν και αποθεωνόταν. Τα ζειμπέκικα στην πίστα στις «Χάντρες» – αν ήταν παρών ο Θάνος Αλεξανδρής θα τον ενέπνεαν να τα περιγράψει όπως μόνο αυτός ήξερε στο καταπληκτικό βιβλίο του «αυτή η νύχτα μένει» που έγινε και κινηματογραφική ταινία από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο – έκαναν «τα πλακάκια να σπάνε». Και όταν πιά είχαμε γεμίσει με γλέντι τις ψυχές μας αποχαιρετούσαμε την πρώτη νύχτα του χρόνου στο φως της ημέρας. Γιά εκείνη την πρωτοχρονιά του 1993 που έφυγε ανεπιστρεπτί, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ, αυτό το κείμενο στην aixmi.gr. Και γιά τις φίλες και τους φίλους που με κάποιους είμαστε ακόμη μαζί και θα είμαστε γιά πάντα, με κάποιους χαθήκαμε και με κάποιους ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε κάποτε. Καλή χρονιά Κατερίνα, Ηλία, Γιώργο, Μπάμπη, Δημήτρη, Χρήστο, Μαρία, Ελένη, Γιάννη, Αλέξανδρε, Νίκο, Αναστασία, Άρη. Πού να γράφω όλα τα ονόματα τώρα. Υπάρχουν άλλωστε στο «αρχείο» της μνήμης εκείνης της παλιοπαρέας. Όλοι έχουμε τις δικές μας «Χάντρες» ή όπως αλλιώς λεγόταν το μαγαζί μιάς αξέχαστης πρωτοχρονιάς του χθες γιά τον καθένα. Ξέρετε, ο Γερμανός ποιητής Χάινριχ Χάινε είχε γράψει σε μιά «έκρηξη» τρυφερότητας ότι «οι αναμνήσεις είναι ο μόνος παράδεισος από τον οποίο δεν γίνεται να μας διώξουν»…
28 Δεκ 2016
Γράφει: Μανόλης Δημελλάς Όσο πιο λίγες είναι οι αναμνήσεις που γράφει το κορμί τόσο πιο ανώδυνες και ευχάριστες γίνονται οι γιορτές! Όσο πιο αθώα η ψυχή σε πράξεις και σε παρθενικές σκέψεις, τόσο το πνεύμα των Χριστουγέννων ντύνεται με τα πιο γλυκά χρώματα του ονείρου και της φαντασίας. Όμως τα παιδιά δε σταματούν να μεγαλώνουν! Πρώτα οι ανάγκες κι έπειτα οι εμπειρίες, παρέα με την καθημερινότητα, δολοφονούν και τις πιο αγνές προθέσεις. Κάποτε λοιπόν, στην ταλαιπωρημένη δεκαετία του 1930, υπήρχε ένας Καρπάθιος που έτρωγε τα νιάτα του στην Αμερική μαζεύοντας χρήματα κι είχε όνειρο να κάμει μαντροκαϊσματα και ανεστέμματα, στα πατρογονικά κτήματα και στο σπίτι, που είχε κληρονομιά στο νησί! Μέσα στις ανορθόγραφες επιστολές και στα σύντομα γράμματα που έστελνε στη μάνα παράχωνε μερικά δολλάρια κι εκείνη καμάρωνε το πρωτογιό που ταχε καταφέρει, γλύτωσε από τα στενά χωμάτινα μονοπάτια του χωριού, το παιδί της ξέφυγε από την πελώρια και αχόρταγη θάλασσα. Σε έναν από τους αμέτρητους μοναχικούς χειμώνες, εκεί στη ξενιτιά, ο μεροκαματιάρης πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, βγήκε από το ορυχείο φορτωμένος ιδρώτα και καρβουνόσκονη και τότε έμαθε τα δυσάρεστα μαντάτα. Η μάνα του ήτανε λέει στο κρεβάτι, η γυναίκα πέθαινε, όμως δεν έγραψε τίποτε του γιού, δεν έστειλε μαντάτο για να μη τον κακοκαρδίσει, ήθελε να φύγει ήσυχα, ακριβώς όπως είχε γεννηθεί, δίχως να κουράσει και να θορυβήσει κανέναν. Ο μετανάστης έμαθε ότι το τέλος της γερόντισσας μάνας ήταν κοντά και πήρε την απόφαση να χαλάσει κάτι από το κομπόδεμα που φύλαγε σφιχτά δεμένο, να κάμει, έστω και μέσα στο καταχείμωνο, το ταξίδι για το νησί. Πήρε το πρώτο υπερωκεάνιο κι έφτασε στον Πειραιά φορτωμένος με ένα μπαούλο δώρα, δεν λησμονούσε κανέναν από το χωριό του, δεν θα άφηνε τα στόματα να λένε πως ήταν ένας φτωχός εργάτης, έραψε κι ένα κουστούμι και μελετούσε τα γλέντια και τις μαντινάδες θα ταίριαζε. Μέσα του Δεκέμβρη και ο Σαρωνικός έμοιαζε να κατεβάζει άσπρα φίδια, κανένα σκαρί δεν ξεκινούσε για το ταξίδι προς την Κάρπαθο. Ο γιος απογοητευμένος ξημερωβραδιαζόταν στο λιμάνι και παρακαλούσε, μέχρι που έπεισε έναν καπετάνιο, που είχε μια μπενζίνα να τον μεταφέρει στο νησί του. Μέσα στην αναμπουμπούλα και την ταραχή του λησμόνησε να πάρει το απαραίτητο περμέσσο, την άδεια, από το Ιταλικό προξενείο της Αθήνας κι αυτό έμελε να καταδικάσει το ταξίδι του. Το σκαρί άντεχε στα κύματα κι άκουγε τον καπετάνιο, έτσι μια εβδομάδα αργότερα το τριμελές πλήρωμα κι ο πελάτης αντίκρυσαν το λιμάνι των Πηγαδίων. Από τη συγκίνηση το παλικάρι έμοιαζε με ένα μικρό παιδί και δεν έλεγε να σταματήσει το κλάμα και τους αναστεναγμούς. Αλλά και απέναντι, στη στεριά, οι ατέλειωτες ετοιμασίες έδωσαν νότα αισιοδοξίας σε κείνα τα Χριστούγεννα. Η μάνα είχε μάθει το νέο και ήταν σα να ξανάνιωσε, σηκώθηκε από το κρεβάτι και με ότι δυνάμεις είχαν απομείνει στο γέρικο κορμί, έφτιαχνε πίτες και γλυκά με τα αφυδατωμένα χέρια της που σε κάθε κίνηση έμοιαζαν με ζωντανά κόκκαλα. Το καϊκι μπήκε στον κόλπο των Πηγαδίων ανήμερα των Χριστουγέννων, ο γιος δεν κρατιόταν, έτρωγε τα σίδερα και περίμενε να φιλήσει το χώμα του νησιού του, όταν ξαφνικά μια Ιταλική βάρκα πλησίασε και έκανε σινιάλο στον καπετάνιο, τους σταμάτησαν για να τους κάμουν έλεγχο και ζητούσαν τα απαραίτητα χαρτιά. Ο καπετάνιος άνοιξε μια σακούλα και έδωσε ένα μάτσο σφραγισμένα έγγραφα, όμως άδεια από το Ιταλικό προξενείο για το συγκεκριμένο ταξίδι δεν υπήρχε, απότομα οι δυο καραμπινιέροι πήραν εντολή από μαρεσάλο και σήκωσαν τα όπλα, απαγόρευσαν στο σκάφος να πιάσει στο λιμάνι και με τη βία τους έδιωξαν από το νησί. Αμίλητοι έκαναν στροφή και έβαλαν πλώρη για την Κρήτη, σε όλο το ταξίδι το καϊκι αγκωμαχούσε για να βγάλει το καρπάθιο, ενώ το άτυχο παλικάρι έλυσε τη γραβάτα, έπειτα πέταξε το πουκάμισο στην άκρη, φόρεσε μια παλιόμπλουζα του καπετάνιου, έπειτα χώθηκε μέσα στη μικρή ακατάστατη και σκοτεινή καμπίνα και πάλευε τις μαύρες σκέψεις του. Στο νησί δεν ήξεραν πως να πουν στη γριά την αλήθεια, που δε λογάριαζε το κρύο και εξακολουθούσε να περιμένει στο κατώφλι. Πέρασαν πολλές Χριστουγεννιάτικες ώρες που μοιάζαν με το χειρότερο μαρτύριο, ώσπου το κατάλαβε μονάχη της. Η γριούλα μπορεί να μην έβλεπε καλά, όμως μύριζε όλα τα συναισθήματα. Σύρθηκε μέσα στο σπίτι, πρώτα σκέπασε το τραπέζι, ύστερα έσυρε στην αυλή το μαγγάλι. Έπειτα έκαμε ένα σταυρό μπροστά σε μια πολυκαιρισμένη εικόνα, που είχε απομείνει σκέτο γδαρμένο ξύλο, έσβησε μια ξέπνοη λάμπα και έμεινε να σκέφτεται τα περασμένα, τότε που όλα ήταν πιο αθώα, θυμόταν το γέλιο και την αγάπη που είχαν τα μάτια, εκείνα έβγαζαν χέρια και κάθε τόσο έκαναν τη πιο σφιχτή αγκαλιά. Δεν είχε κουράγιο ούτε να κοιτάξει τις φωτογραφίες που ήταν χρόνια τώρα απλωμένες στο διπλανό τραπεζάκι. Πέρασαν τα Χριστούγεννα, ξημέρωσε και βρήκαν την ηλικιωμένη καθισμένη στην ίδια θέση, ακίνητη και παγωμένη. Πρώτα η απογοήτευση κι ύστερα η ταλαιπωρία από το βάρος τόσων χρόνων έκλεισαν τον κύκλο της ζωής της. Και έγινε όπως ήθελε, ήσυχα, δίχως να βαρύνει κανέναν. Ο γιος ξαναγύρισε στην μεγάλη απρόσωπη πατρίδα, εκεί που χωρά κάθε καρυδιάς καρύδι, αρκεί να είσαι κρυμμένος, μαζεμένος και φρόνιμος. Δεν ξαναγύρισε στο νησί και όταν έφταναν τα Χριστούγεννα ένιωθε τέτοια πίκρα που φρόντιζε να χάνεται στο πλήθος ή άλλες φορές να βρίσκει τις πιο παράξενες δικαιολογίες και να κλειδώνεται στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του κι όταν θυμόταν το χωριό και τη χρυσοχέρα μάνα τότε ξέφευγε ένα δάκρυ κι εκείνος έτρεχε να το κρύψει, αφού τέτοια συναισθήματα όλο και πιο σπάνια έχουν ενδιαφέρον για τους άλλους. Το πιο αστείο είναι πως δεν ήταν ο μοναδικός που ζούσε μαύρα Χριστούγεννα… (Η ιστορία έμεινε στο χρόνο δίχως ονόματα, από τις αφηγήσεις και τα γραπτά του Γιώργου Ν. Καφετζιδάκη, παλιού προέδρου του Συλλόγου Απανταχού Καρπαθίων).
Νόμος 4000/1958 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Διαπόμπευση αποκαλούμενων «τεντιμπόηδων» στην Αθήνα του 1958 (Κυψέλη) Ο Nόμος 4000 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958 και ήταν ο νόμος που καθόριζε την αντιμετώπιση των νεαρών που ήταν γνωστοί ως τεντιμπόις. Οι «τεντιμπόηδες» θεωρούνταν επικίνδυνοι λόγω της συμπεριφοράς τους, που χαρακτηριζόταν αναιδής και προκλητική από την τότε κυβέρνηση.[1] Με βάση το νόμο, τιμωρούνταν όσοι προέβαιναν σε πράξεις εξύβρισης. Η αστυνομία συνελάμβανε όσους νεαρούς θεωρούσε ότι διέπρατταν εξύβριση, και τους οδηγούσε στο κρατητήριο, όπου γινόταν σε αυτούς κούρεμα με την ψιλή, τους έσκιζαν τα παντελόνια και εν συνεχεία τους περιέφεραν στο δρόμο εξευτελίζοντάς τους. Ο νόμος δέχτηκε έντονη κριτική γιατί προήγαγε τη διαπόμπευση. Επίσης, όριζε ότι θα ασκούνταν δίωξη και εναντίον των γονέων των ανήλικων ταραξιών. Τα αστυνομικά όργανα είχαν πολύ μεγάλη ευχέρεια να ορίσουν το τι συνιστούσε εξύβριση, και αυτό οδήγησε στην κακοποίηση και διαπόμπευση πολλών νεαρών. Σήμερα, αρκετοί συγκρίνουν τους «αλητομπόηδες» όπως αναφέρονταν στον Τύπο, με τους «αγανακτισμένους».[2] Ο Νόμος 4000 άρχισε να εφαρμόζεται στις 10 Σεπτεμβρίου[3] του 1958, όταν τέσσερις νεαροί που είχαν κατηγορηθεί για πράξεις εξύβρισης, διαπομπεύτηκαν στους δρόμους της Αθήνας, κουρεμένοι σύρριζα και δεμένοι με χειροπέδες, με έναν από αυτούς να φέρει πινακίδα που έγραφε: «Είμεθα τεντυ-μπόυς και πετάξαμε γιαούρτι κατά γυναικός». Η ομώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη παρουσιάζει το νόμο και την εφαρμογή του. [4] Ο Νόμος γνώρισε τις μεγαλύτερες «δόξες» του στην επταετία της Χούντας, όταν ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς διέταζε συνεχώς την εφαρμογή του σε νεαρούς αντιπάλους της δικτατορίας, καθώς και σε μακρυμάλληδες χίπις.[5] Τελικά καταργήθηκε με προσωπική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1983, στο πλαίσiο της γενικότερης διάλυσης της αυταρχικής κληρονομιάς της μετεμφυλιακής περιόδου.[6]
27 Δεκ 2016
Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στηρίζεται στον εθνικό-γεωγραφικό διαχωρισμό: Μία αιρετική ιδέα…
Του Σταύρου Λυγερού
Δώδεκα και πλέον χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, είμαστε στην τελική ευθεία για την επιβολή λύσης τύπου Ανάν! Η εξέλιξη αυτή ήταν αναπόφευκτη. Το 2004 η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχασε τη χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσει το συντριπτικό “όχι” για να δρομολογήσει μία αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση. Αυτό σημαίνει απεγκλωβισμό από τα στερεότυπα 40 ετών, τα οποία συντηρούν αυταπάτες. Σημαίνει ειδικά εγκατάλειψη του στερεοτύπου που φέρει τον τίτλο “δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία”.
Η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία θα μπορούσε θεωρητικά να είναι λύση. Κάτω από αυτό τον τίτλο, όμως, έχει τις τελευταίες δεκαετίες συσσωρευθεί ένα διαπραγματευτικό κεκτημένο, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε λύση τύπου Ανάν. Αυτή η λύση στηρίζεται στον εθνικό-γεωγραφικό διαχωρισμό και προβλέπει μια ιδιότυπη και μη βιώσιμη συνομοσπονδία, διανθισμένη με ομοσπονδιακά στοιχεία, κυρίως σε πτυχές που συμφέρουν την τουρκική πλευρά.
Αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση σημαίνει αναστοχασμό για το περιεχόμενο της λύσης. Προϋπόθεση για να αλλάξει το πλαίσιο αναζήτησης λύσης είναι να ανοίξει η συζήτηση προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς ταμπού και εξ υπαρχής απορριπτέες λύσεις. Προφανώς, στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, με τα τετελεσμένα που έχει δημιουργήσει η μακρόχρονη κατοχή και με τη στάση που έχει υιοθετήσει η Δύση (και συνολικότερα η διεθνής κοινότητα) για το Κυπριακό, δεν είναι ρεαλιστική λύση που να ανταποκρίνεται στους εθνικούς πόθους του Ελληνισμού.
Οι πραγματικές επιλογές είναι και περιορισμένες και εθνικά επώδυνες. Οι Ελληνοκύπριοι βρίσκονται υπό τη διαρκή πίεση και απειλή των κατοχικών στρατευμάτων, αρκετά μακριά από την Ελλάδα, η οποία, για τους γνωστούς λόγους, είναι στα γόνατα. Οι Ελληνοκύπριοι βρίσκονται στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου, σε μια γεωπολιτικά ασταθή περιοχή, όπου τα σύνορα ρευστοποιούνται και ήδη έχουν δρομολογηθεί τεκτονικές αλλαγές. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι η πολυετής κατοχή έχει δημιουργήσει πολλαπλά τετελεσμένα στη βόρειο Κύπρο. Τα κυριότερα εξ αυτών είναι η μαζική εγκατάσταση Τούρκων εποίκων και η εδραίωση τουρκοκυπριακής κρατικής δομής.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, το ζητούμενο πρέπει να είναι η με ορθολογικό τρόπο ανεύρεση της συγκριτικά καλύτερης δυνατής λύσης, ώστε ο κυπριακός Ελληνισμός να επιβιώσει και να αναπτυχθεί στις πατρογονικές εστίες του. Ρεαλιστική πρόταση για λύση δεν είναι, βεβαίως, η πρόταση που γίνεται αποδεκτή από την τουρκική πλευρά. Είναι η πρόταση που μπορεί να βρει ανταπόκριση και να αποκτήσει ερείσματα στη διεθνή κοινότητα.
Δεδομένου ότι η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. κατέβασε οριστικά το Κυπριακό από το ράφι, μεσοπρόθεσμα δεν υφίσταται η επιλογή “παράταση του σημερινού status quo με την ελπίδα ότι στο μέλλον μπορεί να έλθουν καλύτεροι καιροί”. Το πραγματικό δίλημμα που τουλάχιστον από το 2004 τίθεται στους Ελληνοκυπρίους είναι “ή λύση τύπου Ανάν, ή αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση”.
Η ατταβιστική εμμονή της Λευκωσίας στη “δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία” (με το περιεχόμενο που αυτός ο τίτλος έχει αποκτήσει) ισοδυναμεί με εμμονή σε λύση τύπου Ανάν, δηλαδή στη λύση που απέρριψαν με 76% οι Ελληνοκύπριοι. Αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα γαι τους κάθε λογής “ανανικούς”. Είναι, όμως, πρόβλημα για όλους όσους πιστεύουν ότι μία τέτοια λύση θα υποθηκεύσει την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Χωρίς αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση, οι “απορριπτικοί” το καλύτερο που μπορούν να επιτύχουν είναι να καθυστερήσουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν καταστροφικό. Η ιστορία μας διδάσκει πως όποιος δεν καταθέτει ρεαλιστική πρόταση είναι καταδικασμένος σε ήττα. Στην εξωτερική πολιτική η άμυνα είναι απαραίτητη, αλλά ποτέ δεν ήταν αρκετή από μόνη της.
Στην περίπτωση του Κυπριακού, όσο δεν πέφτει στο τραπέζι μία εναλλακτική στρατηγική, οι διαπραγματεύσεις θα διεξάγονται στο γνωστό πλαίσιο και με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούν σε σχέδια τύπου Ανάν. Η περιόδος που μεσολάβησε από το δημοψήφισμα το αποδεικνύει περίτρανα. Δώδεκα χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα σχέδιο τύπου Ανάν. Αυτή τη φορά, μάλιστα, το “όχι” θα ειπωθεί πιο δύσκολα.
- Πρώτον, επειδή οι Ελληνοκύπριοι έχουν τραυματιστεί από την οικονομική κρίση και η αυτοπεποίθησή τους έχει κλονιστεί.
- Δεύτερον, επειδή “τερματοφύλακας” δεν είναι ένας Τάσσος Παπαδόπουλος, αλλά ο Αναστασιάδης, ο οποίος το 2004 είχε φανατικά υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν.
- Τρίτον, επειδή οι δυτικές πιέσεις θα είναι ακόμα πιο ασφυκτικές, επειδή στις γεωπολιτικές σκοπιμότητες έχουν προστεθεί και ενεργειακού χαρακτήρα σκοπιμότητες.
Έχοντας συνείδηση αυτής της πραγματικότητας, με επανειλημμένα άρθρα μου από το 2004 έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου και ζητούσα αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση. Υποστήριζα ότι η Λευκωσία μπορούσε να επικαλεστεί την τουρκική αδιαλλαξία, να υπενθυμίσει το συντριπτικό “όχι” του 2004 και να οχυρωθεί πίσω από τη θέση ότι οι Ελληνοκύπριοι θα απορρίψουν και πάλι ένα σχέδιο τύπου Ανάν.
Η προοπτική μιας νέας απόρριψης και ενός νέου αδιεξόδου θα ήταν λόγος οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι να ακούσουν και εναλλακτικές προτάσεις. Δυστυχώς, ούτε ο Παπαδόπουλος, ούτε ο Χριστόφιας και βεβαίως ούτε ο Αναστασιάδης κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε.
Η αναθεώρηση στρατηγικής είναι διαδικασία. Προϋποθέτει, δηλαδή, την κατάθεση εναλλακτικών προτάσεων ως προς τα σχέδια τύπου Ανάν που καμουφλάρονται πίσω από τον όρο “δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία”. Ως δημοσιογράφος δεν είχα την υποχρέωση να καταθέσω πρόταση. Θεώρησα, όμως, ότι όφειλα να το κάνω, επειδή εάν έμενα μόνο στην ανάγκη αναθεώρησης στρατηγικής από μηδενική βάση θα έμενα στο επίπεδο της διαδικασίας. Ο λόγος μου θα ήταν δεοντολογικός και όχι ουσιαστικός.
Από το 2004 έχω επανειλημμένως γράψει σε άρθρα μου για το “βελούδινο ημιδιαζύγιο”. Την πρότασή μου ανέπτυξα αναλυτικά στο βιβλίο μου “Κυπριακό: Η αιρετική λύση” που κυκλοφόρησε το 2014 (εκδόσεις Πατάκη). Ο όρος “βελούδινο ημιδιαζύγιο” περιγράφει με ακρίβεια το περιεχόμενο της πρότασης. Βελούδινο, λοιπόν, επειδή η πρόταση προσπαθεί να παντρέψει τα βασικά “θέλω” Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και ημιδιαζύγιο επειδή, ενώ προβλέπει τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κυπριακών κρατών στη λογική “έδαφος έναντι αναγνώρισης”, δεν σταματάει εκεί. Ταυτοχρόνως τα υποχρεώνει θεσμικά όχι μόνο να συνεργάζονται στενά, αλλά και να διατηρούν μεταξύ τους μια πολλαπλή ισορροπία. Προβλέπεται, άλλωστε, η συμμετοχή και των δύο στην Ε.Ε. με κοινό καπέλο.
Η πρόταση για “βελούδινο ημιδιαζύγιο” επινοήθηκε με σκοπό να εκδιώξει την Τουρκία από την Κύπρο. Για να το επιτύχει, ικανοποιεί τα βασικά “θέλω” της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Προφανώς, οι Τούρκοι θα επιχειρούσαν να το τορπιλίσουν εάν ποτέ προτεινόταν από τη Λευκωσία. Θα είχαν, όμως, υψηλό πολιτικό κόστος εάν το απέρριπταν, επειδή ακυρώνει και τα δύο επιχειρήματά τους: Το “βελούδινο ημιδιαζύγιο” αφενός προβλέπει δύο κράτη, αφετέρου διαμορφώνει συνθήκες ασφάλειας για τους Τουρκοκύπριους. Στόχος του είναι να απομακρύνει το μικρό τουρκοκυπριακό κράτος από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Τουρκίας, βάζοντάς το να χορέψει σε ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Είναι ποιοτικά διαφορετικό οι Ελληνοκύπριοι να έχουν δίπλα τους ένα τέτοιο κράτος, στο οποίο θα ισχύει απολύτως το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αντί να έχουν τα τουρκικά στρατεύματα και εμμέσως πλην σαφώς την Τουρκία.
Με απογοητεύει όταν ακούω ακόμα και καλοπροαίρετους να ταυτίζουν την πρόταση για “βελούδινο ημιδιαζύγιο” με την πρόταση για λύση του Κυπριακού με την αναγνώριση δύο κρατών. Αν πίστευα στη λύση των δύο κρατών δεν θα χρειαζόταν να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Η πρότασή μου, λοιπόν, κατατέθηκε ως προσωπική συμβολή στη ζωτικά αναγκαία διαδικασία αναθεώρησης στρατηγικής από μηδενική βάση. Δεδηλωμένος σκοπός μου ήταν να συμβάλω στο άνοιγμα ενός άλλου δρόμου. Θα ήμουνα ευτυχής εάν στο πλαίσιο ενός τέτοιου εθνικού αναστοχασμού άκουγα άλλη ρεαλιστική πρόταση που να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων με καλύτερο τρόπο από το “βελούδινο ημιδιαζύγιο”.
Όσον αφορά την πρότασή μου, άλλωστε, δεν είχα ούτε στιγμή αυταπάτες ότι έστω θα εξετασθεί σοβαρά από τη Λευκωσία και την Αθήνα. Είχα, ωστόσο, την αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί να συμβάλει στην έναρξη της ζωτικά αναγκαίας εθνικής συζήτησης για αναθεώρηση στρατηγικής από μηδενική βάση στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών. Ούτε αυτό, όμως, συνέβη.
Είχα συνείδηση ότι το “βελούδινο ημιδιαζύγιο” θα σοκάριζε πολλούς, επειδή παραβιάζει τα ταμπού τεσσάρων δεκαετιών. Εξ ου και ο τίτλος “Η αιρετική λύση”. Πίστευα και πιστεύω, όμως, ότι ο κυπριακός Ελληνισμός δεν έχει ούτε καλύτερη εναλλακτική λύση (που να έχει κατατεθεί στον δημόσιο διάλογο), ούτε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Γι’ αυτό και εξέθεσα τον εαυτό μου σε στερεότυπες επιθέσεις όχι μόνο εκ μέρους των “ανανικών”, αλλά και εκ μέρους “απορριπτικών”.
Είναι ειρωνικό να ακούω “ανανικούς” να ξορκίζουν τη διχοτόμηση. Για να αντλήσουν λαϊκή υποστήριξη, καλλιεργούν την αυταπάτη της επανενοποίησης της Μεγαλονήσου. Στην πραγματικότητα, όμως, η λύση που προωθούν νομιμοποιεί τον έλεγχο της Άγκυρας στον Βορρά και εγγράφει τουρκικές υποθήκες στο Νότο. Με άλλα λόγια, εάν εφαρμοσθεί, όχι μόνο θα νομιμοποιήσει την υφιστάμενη διχοτόμηση, αλλά και θα καταστήσει όμηρο την ελεύθερη Κύπρο.
Οι “απορριπτικοί” δικαιούνται να αυτοπροβάλλονται ως αντίπαλοι της διχοτόμησης. Σε πρώτο επίπεδο, όμως, επειδή η χωρίς αντιπρόταση αυτάρεσκη απόρριψη λύσης τύπου Ανάν αντικειμενικά διευκολύνει όσους προωθούν τέτοια λύση. Με άλλα λόγια, η αντίφαση των “απορριπτικών” είναι ότι σε τελευταία ανάλυση παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι των αντιπάλων τους. Μόνο εάν αντιπαραθέσεις συγκεκριμένη ρεαλιστική πρόταση υπάρχει μία ελπίδα να σπάσει η διαπραγματευτική ομηρία στην οποία ο κυπριακός Ελληνισμός έχει περιέλθει εδώ και δεκαετίες.
Σήμερα, ωστόσο, φοβάμαι ότι και γι’ αυτό είναι αργά. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει πάει πολύ μακριά. Όταν η Αθήνα αρνήθηκε να συμπράξει σε λύση που να προβλέπει κατάργηση του παρωχημένου καθεστώτος των εγγυήσεων και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, δεν δίστασε να την παγιδεύσει. Αποδέχθηκε ημερομηνία σύγκλησης της διάσκεψης για την εξωτερική πτυχή του Κυπριακού, αφενός χωρίς να έχει προκύψει συμφωνία για το εδαφικό, αφετέρου χωρίς να έχει μεσολαβήσει συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν. Τη συνάντηση αυτή είχε θέσει ως όρο η Αθήνα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχει δυνατότητα συμφωνίας στο ζήτημα των εγγυήσεων. Η συνάντηση αυτή θα πραγματοποιηθεί μάλλον τις παραμονές της διάσκεψης, αλλά έχει χάσει τον ρόλο, για τον οποίον την είχε ζητήσει η Αθήνα. Θα γίνει περισσότερο για να τηρηθούν τα προσχήματα.
Στο σημείο που έχει φέρει τα πράγματα ο πρόεδρος Αναστασιάδης, είναι εξαιρετικά δύσκολο ο κυπριακός Ελληνισμός να απεμπλακεί, χωρίς να πληρώσει υψηλό πολιτικό-διπλωματικό κόστος. Κόστος δεν είναι μόνο να φορτωθεί στην ελληνική πλευρά η ευθύνη ενός ναυαγίου, ειδικά εάν φθάσουμε σε δημοψήφισμα και οι Ελληνοκύπριοι επαναλάβουν το “όχι”.
Ο Αναστασιάδης χρησιμοποιεί την απειλή της προσάρτησης των Κατεχομένων ως μέσο πίεσης προς όσους αντιδρούν σε λύση τύπου Ανάν, αλλά ούτε και αυτός την πολυπιστεύει, επειδή η Άγκυρα τα έχει ξαναπεί στο παρελθόν. Εκτιμώ πως αυτή τη φορά δεν πρόκειται για μπλόφα. Εάν ο Ερντογάν δεν πάρει αυτό που θέλει θα έχει μεγάλο πολιτικό πειρασμό να μεγαλώσει την εδαφική επικράτεια της Τουρκίας. Μία τέτοια κίνηση ταιριάζει απολύτως στο νεοοθωμανικό όραμά του και αναμφισβήτητα θα έχει υψηλό πολιτικό συμβολισμό. Η όλη ρητορική του, άλλωστε, για τη συνθήκη της Λωζάννης και τα χαμένα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκ των πραγμάτων προετοιμάζει το έδαφος.
Εάν τα πράγματα φθάσουν εκεί, είναι δεδομένο ότι ο Αναστασιάδης θα επιχειρήσει να φορτώσει την ευθύνη σε όσους θα έχουν υποστηρίξει το “όχι”, εάν, βεβαίως, φθάσουμε στο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του είναι αρνητικό. Η πραγματικότητα είναι, ωστόσο, ότι την ευθύνη έχει ο ίδιος, που έκανε τα πάντα για να δημιουργήσει τετελεσμένα και να παρασύρει τους Ελληνοκύπριους σ’ έναν δρόμο που πριν 12 χρόνια είχαν απορρίψει με το συντριπτικό 76%.
Χαρά αλλά και άγχος μπορεί να προκαλέσει η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη, αλλά και σε όσους ζουν ή συναναστρέφονται με ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο. Κι αυτό, γιατί είναι δύσκολο να αντισταθούν στα παραδοσιακά, μικρά, λαχταριστά γλυκά που «καραδοκούν» σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Είναι βασανιστικό να πρέπει να αρνηθούν να δοκιμάσουν τα πεντανόστιμα εδέσματα που φιλοξενούνται στα γιορτινά τραπέζια, καθώς, κατά κανόνα, δεν αποτελούν υγιεινή επιλογή για τους πάσχοντες. «Δεδομένου ότι η υγιεινή διατροφή είναι μονόδρομος, η καλύτερη τακτική για τη διατήρηση του σακχάρου στα επιθυμητά επίπεδα είναι η προσκόλληση στο πρόγραμμα που ακολουθείται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, το οποίο περιλαμβάνει ισορροπημένη διατροφή, τακτικά γεύματα που μετριάζουν την επιθυμία για τσιμπολόγημα, καθώς και άσκηση», επισημαίνει ο Κυριάκος Καζάκος, Παθολόγος – Διαβητολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης. «Επειδή όμως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, υπάρχουν ορισμένες στρατηγικές η εφαρμογή των οποίων θα μπορούσε να προστατεύσει την υγεία των ατόμων με διαβήτη, χωρίς τα άτομα αυτά να νοιώσουν απομονωμένα τις γιορτινές αυτές ημέρες», συμπληρώνει. Ο πρώτος κανόνας για τους πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1 ή 2, από προδιαβήτη, αλλά και για όσους δεν υποφέρουν από τη νόσο μα προσπαθούν να διατηρήσουν ένα φυσιολογικό βάρος προκειμένου να την αποφύγουν, είναι ότι μικρές υπερβάσεις της συνιστώμενης πρόσληψης θερμίδων μπορεί να αντισταθμιστούν με άσκηση. Οι μέρες των εορτών, εξάλλου, αποτελούν ιδανική ευκαιρία για επιπλέον άσκηση, καθώς υπάρχει αρκετός ελεύθερος χρόνος. Μόλις 15 λεπτά επιπλέον τρέξιμο ή ένας μεγάλος περίπατος την μέρα βοηθούν σημαντικά στον έλεγχο του σακχάρου, αλλά ακόμα κι αν σημειωθεί μια μικρή άνοδος στην τιμή του για μια ή δύο ημέρες δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Με τον τρόπο αυτό, ο ασθενής συμμετέχει στα έθιμα και δε νοιώθει αποκομμένος από την υπόλοιπη οικογένεια, χωρίς ωστόσο να θέτει την υγεία του σε κίνδυνο. «Ο τρόπος διαχείρισης του διαβήτη έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι αυστηρές απαγορεύσεις που ίσχυαν παλαιότερα δυσκόλευαν τη ζωή των ατόμων με διαβήτη, χωρίς να έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Έτσι έχουν αντικατασταθεί από μια συνολικότερη και πιο ελαστική προσέγγιση, αρκεί αυτή να εφαρμόζεται υπό το πρίσμα της κοινής λογικής και του μέτρου», σημειώνει ο κ. Καζάκος προσθέτοντας, ότι οι ασθενείς με αρρύθμιστο διαβήτη θα πρέπει να ελέγχουν τα επίπεδα του σακχάρου τους πριν αποφασίσουν να φάνε έστω και μια λεπτή φέτα βασιλόπιτας. Στην πραγματικότητα οι διατροφικές συμβουλές για τα άτομα με διαβήτη είναι παρόμοιες με εκείνες που απευθύνονται και σε όσους δεν πάσχουν από τη νόσο. Δηλαδή, πρέπει να εφαρμόζονται οι κανόνες της υγιεινής διατροφής που βασίζεται στη λήψη φρούτων και λαχανικών και στον περιορισμό λιπαρών, ζάχαρης και αλατιού. Όλοι μπορούν να απολαύσουν τα παραδοσιακά φαγητά των εορτών, αρκεί η ποσότητα να είναι περιορισμένη. «Το να ζει κανείς με διαβήτη δεν είναι απλό, ούτε όμως και ακατόρθωτο. Κύριο μέλημα των ασθενών κατά τη διάρκεια των εορτών θα πρέπει να είναι η διατήρηση του βάρους τους και αυτό, σημειωτέον, δεν επιτυγχάνεται με την επιλογή τροφίμων για διαβητικούς -καθώς αυτά μπορεί να έχουν εξίσου υψηλή θερμιδική αξία με τα υπόλοιπα- αλλά κυρίως με τον έλεγχο των ποσοτήτων», διευκρινίζει ο κ. Καζάκος. Η καλή προετοιμασία, λοιπόν, και ο σωστός προγραμματισμός μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή πολλών παγίδων και να μειώσει το άγχος των ατόμων με διαβήτη. Όσοι έχουν αναλάβει οι ίδιοι τη διοργάνωση των εορταστικών δείπνων βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση, καθώς μπορούν να επιλέξουν τόσο το μενού όσο και τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν αλλά και τον τρόπο μαγειρέματος, εξασφαλίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο υγιεινότερες επιλογές, που προστατεύουν από την αύξηση του σωματικού βάρους, η οποία, όπως είναι γνωστό, συνδέεται με την εμφάνιση ή επιδείνωση του διαβήτη. Για τη μείωση λοιπόν των προσλαμβανόμενων θερμίδων, ο κ. Καζάκος συμβουλεύει: Αντικαταστήστε τις λιπαρές τροφές με πιο light εκδοχές, π.χ. επιλέξτε dressing γιαουρτιού αντί για σως που περιέχει μαγιονέζα. Αφαιρέστε τα λιπαρά τμήματα του κρέατος, όπως είναι η πέτσα από την γαλοπούλα ή το γουρουνόπουλο. Αλλάξτε τον τρόπο μαγειρέματος των παραδοσιακών φαγητών. Για παράδειγμα, μην παραγεμίσετε τη γαλοπούλα με κάστανα, ρύζι, σταφίδες και κουκουνάρια. Είναι εξίσου νόστιμη εάν ψηθεί μόνο με μπαχαρικά στο γκριλ ή στα κάρβουνα. Αποφύγετε τα σνακ πριν το φαγητό. Είναι πειρασμός και φορτώνουν τον οργανισμό με θερμίδες, αλλά εάν αποφασίσετε να τα σερβίρετε, κάντε το τη σωστή στιγμή αντί να παραμένουν σε κάθε τραπεζάκι επί ώρες βάζοντάς σας σε πειρασμό. Μαζέψτε το τραπέζι αμέσως μετά το φαγητό. Το τσιμπολόγημα μετά το γεύμα γίνεται ασυναίσθητα και προσθέτει βάρος. Σερβίρετε στο πιάτο σας τη σωστή ποσότητα επιλεγμένου με σύνεση φαγητού και μη το ξαναγεμίσετε. Μην ξεχνάτε ότι το μισό πιάτο πρέπει να αποτελείται από σαλάτα. Μην δοκιμάζετε απ’ όλα τα διαθέσιμα γλυκά. Αντικαταστήστε τα με φρούτα ή μοιραστείτε τη μερίδα με κάποιον άλλον, εάν αποφασίσετε να υποκύψετε στον πειρασμό. Μέτρια κατανάλωση αλκοόλ. Θυμηθείτε ότι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες υπογλυκαιμίες. Εάν έχετε διαγνωστεί με διαβήτη πρόσφατα είναι καλό να ελέγχετε συχνά τη γλυκόζη του αίματος προκειμένου να μάθετε πόσο πρέπει να τρώτε και τι είδους τροφές επηρεάζουν ιδιαίτερα τα επίπεδά της. «Να θυμάστε ότι τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος, προκαλούν πιο αργή απορρόφηση των υδατανθράκων, με συνέπεια την αύξηση των επιπέδων γλυκόζης όχι μόνον αμέσως μετά από το γεύμα, αλλά και λίγες ώρες μετά το γεύμα. Για τα άτομα που είναι σε αγωγή με ινσουλίνη, η προσαρμογή της δοσολογίας σε συνεννόηση βέβαια με τον διαβητολόγο, μπορεί να περιορίσει τις δυσμενείς επιπτώσεις της διατροφής», προειδοποιεί ο κ. Καζάκος προτρέποντας παράλληλα τους ασθενείς που θα περάσουν τις γιορτές μακριά από το σπίτι τους να λάβουν προληπτικά μέτρα, να έχουν μαζί τους επάρκεια φαρμάκων και ταινιών μέτρησης για τον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου τους. Να μην διστάζετε να επικοινωνείτε με τον γιατρό σας κάθε φορά που το θεωρείτε αναγκαίο. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω για τις μέρες των Χριστουγέννων δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και άγχους. Οι άγιες αυτές μέρες να είναι γεμάτες χαρά, ευτυχία και αγάπη για όλον τον κόσμο. health.in.gr
25 Δεκ 2016
Μιά παλλακίδα στόν βυθό του Αφιάρτη
Ξαφνικά ο Αφιάρτης γέμισε αβοκάντο, για την ακρίβεια πλημμύρισε φιστίκια, σοκολάτα, αρωματικό σκούρο καφέ και πράσινες άγουρες μπανάνες που δεν προλάβαιναν να μαζέψουν όσοι βρήκαν την...
όρεξη χριστουγεννιάτικα να κατέβουν εκεί στην άκρη της Καρπάθου, νότια πάνω στην μύτη, στο Λίκι, μπροστά στον λιανό κάβο που λένε οι ντόπιοι.
Δεν ήταν μοναχά οι γιορτές, ήταν και ένας καιρός φαρμάκι, ένα εννιάρι κατέβαζε την θάλασσα σαν μαστίγιο τόσο που φαινόταν να κόβει τον κάβο και να τον σεργιανά σαν σερπαντίνα στο Λιβυκό, έτσι ούτε λόγος να περάσεις από κοντά της, είχε καρφωθεί στα παραπονεμένα βράχια το βαπόρι, είχε σκαρώσει γερά.
Ήταν παραμονές των γιορτών, ξημερώματα Κυριακής,
23 Δεκέμβρη του 1962, όταν το πλοίο Gernik, προσάραξε έπειτα από σφοδρή θαλασσοταραχή στο πίσω μέρος του Κάστελλου.
Ο Γιώργος Σ. ήταν τότε τριαντάρης, ίσως λίγο πιο πάνω, και με τον δάσκαλο Χατζηκωστή, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στα πόδια του τσακισμένου καραβιού.
Πιάσαν κουβέντα με έναν Ιταλό ναυτικό, που είχε ράμματα για την γούνα των αξιωματικών του πλοίου. Χριστουγεννιάτικα, παράτησαν στην γέφυρα ολομόναχο έναν ναύτη, να κάνει κουμάντο στο τιμόνι, τα κύματα κλωθογύριζαν, χορευτάλιζαν στην κουβέρτα, μα εκείνοι είχαν στρωθεί στην τραπεζαρία, δεν υπολόγισαν, δεν ήξεραν το Καρπάθιο, τους Θεούς και την σοροκάδα, που τελικά τους πέταξε στα βράχια.
Στην αρχή, αξημέρωτοι, στα σκοτεινά, νόμισαν πως αν αδειάσουν τα αμπάρια, αν ελαφρύνουν λίγο το βαρύ σκαρί, θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τις δικές τους «συμπληγάδες». Μάταια, γέμισαν τον μακρύ γιαλό, εκεί τα έβγαλε το κύμα, με τα εμπορεύματα, το φορτίο τους.
Το Gernik, είχε πάρει την απόφαση του, θα άραζε στα άγρια νερά της Καρπάθου, εκεί θα πέρναγε πια τον χρόνο του.
Τελικά, οι ναυτικοί είδαν κι απόειδαν, με ένα σάλτο βρέθηκαν στις αλυκές του Κάστελλου και από εκεί στα Πηγάδια.
Την επόμενη μέρα, την Δευτέρα, στον Αφιάρτη έγινε πανηγύρι, γαϊδούρια, μουλάρια, δύο φορτηγά του Μακρή και του Χατζηκωστή ακόμη και ένα λεωφορείο έκανε έκτακτο δρομολόγιο, για να μαζέψει ο κόσμος τα «δώρα» που έφερε ο παράξενος επισκέπτης.
Γέμισαν τους κούρπηθες με πράσινες μπανάνες, τις ταράτσες με βρεμένα φιστίκια από καφέ και σοκολάτα λίγα πράματα, αφού φρόντισαν, όπως λένε εκείνοι που τα ζήσανε, τα δυό ρυμουλκά που έφτασαν από Πειραιά να «τακτοποιήσουν» το ακριβό εμπόρευμα.
Το βαπόρι δεν ξεκολλούσε από τον βράχο και με τελευταία λύση τους δυναμίτες, αντί να το τραβήξουν τα κατάφεραν, να το «δέσουν» πιο γερά, τόσο που το πλοίο βυθίστηκε και σήμερα είναι άμορφα, σκουριασμένα σίδερα, βυθισμένο σε βάθος 15 μέτρων βόρεια του Κάστελλου.
Το δράμα το έκαμε λέξεις, συναίσθημα, ο Ιταλός καπετάνιος, που στάθηκε να απειλεί με το περίστροφο, μια το γυρνούσε πάνω του και μια πάνω στους λιμενικούς, όταν του ζήτησαν να φύγει από το σκαρωμένο φορτηγό.
Ο ίδιος είχε μερίδιο στο ναύλο, ήταν καπετάνιος μα και ο ενοικιαστής έτσι αφήνοντας το Gernik στην Κάρπαθο, άφηνε και όλα τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή να τα τρώνε οι σμέρνες, έχασε μια περιουσία και όλη την καριέρα του, ήταν μια κρύα, παγωμένη νύχτα, που το πλοίο χάραξε μοναχό τη ρότα του.
Η ιστορία πέρασε από τα μονόστηλα των εφημερίδων κι αυτό, γιατί η είδηση έφτασε από το Λονδίνο, την ασφαλιστική εταιρεία, άλλωστε δε φαίνεται να είχαν σπουδαία θέματα εκείνες τις ημέρες. Με την κακοκαιρία στα πρώτα άρθρα, μιλούσαν για τα ναυάγια στον Εύξεινο Πόντο και τη Σικελία, επιθέσεις μιας πεινασμένης αγέλης λύκων στο χωριό Αμάραντος Τρικάλων, τα ματαιωμένα δρομολόγια και η επικοινωνία προς και από την Βόρειο Ελλάδα, που γνώριζε μια απίστευτη χιονοθύελλα και του 600 αστέγους από τις πλημμύρες στην Πάτρα.
Μα και η Ευρώπη φορτωμένη στο χιόνι έχανε τον μπούσουλα.
Στο Βελιγράδι τα νοσοκομεία γέμισαν με σπασμένα πόδια και χέρια, ήταν περισσότεροι από 1000 άνθρωποι, που από απροσεξία γλίστρησαν στον πάγο. Στη Γερμανία πάγωσαν όλοι οι ποταμοί, όπως και ολόκληρη η περιοχή της Βαλτικής, ενώ συνεχίζονται οι κατακλυσμιαίες βροχές σε Ιταλία και Μεγάλη Βρετανία.
Στην άλλη πλευρά του ημισφαιρίου στην Αργεντινή λόγω του ανυπόφορου καύσωνα επτά άτομα πνίγηκαν στον ποταμό Λα Πλάτα, αναζητώντας λίγη δροσιά.
Την ίδια στιγμή οι Αθηναίοι γεμίζουν τις ζεστές και από συναίσθημα, κινηματογραφικές αίθουσες, παρακολουθώντας τον Νίκο Σταυρίδη και την Μάρθα Βούρτση στις ταινίες πρώτης προβολής«Κορόιδο Γαμπρέ» και «Ορφανή σε ξένα χέρια», αντίστοιχα.
Στην Κάρπαθο το 1962 έγιναν οι πρώτες έρευνες, για πετρέλαιο, από την γαλλική εταιρία Σαφάρ, ολοκληρώθηκαν τα λιμενικά έργα στα Πηγάδια (έργο ύψους 8.000.000 δραχμών), ενώ ο ξενώνας, το σημερινό δημαρχείο, βρίσκεται στο τελικό στάδιο αποπεράτωσης, στην κοινότητα Μενετών ανοίγει ο δρόμος από της Σταματουλίτσας προς Άγιο Ιωάννη, τελείωσαν οι εργασίες των υπονόμων και ξεκίνησε η κατασκευή του υδραγωγείου.
Το νησί γνωρίζει και την εποχή της πρώτης ανάπτυξης αφού αναγνωρίζει η πολιτεία την ανάγκη πολιτικού αεροδρομίου και ανακοινώνει τις πρώτες πτήσεις για το τέλος του 1963, το άνοιγμα του στην περιοχή του Αφιάρτη, εκεί που Ιταλογερμανοί κατακτητές είχαν φτιάξει τους πολεμικούς αεροδιαδρόμους. Εκεί που έμελε να γνωρίσει και το τέλος το ναυλωμένο απο Ιταλούς εμπορικό πλοίο GERNIK, Λιβεριανής σημαίας και ιδιοκτησίας της Seven Seas Shipping Corporation.
Μα δεν ήταν ένα τυχαίο σκαρί, δεν είχε εύκολη ιστορία, το τελευταίο όνομα του έκρυβε επιμελώς την πολυδιάστατη ιστορία του.
Το φορτηγό πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1939 στο Lübecker Maschinenbau, του Lubeck της Γερμανίας, για την εταιρία του Αμβούργου A.Kirsten και αρχικά έφερε το όνομα CRESSIDA.
Η Χρυσηίδα (Χρυσηίς), είναι μυθικό πρόσωπο που εμφανίζεται στην Ιλιάδα του Ομήρου.
Κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, ο Αχιλλέας πολιόρκησε και κατέλαβε την Θήβα και πήρε ως λάφυρα την Χρυσηίδα, κόρη του Απολλώνιου ιερέα Χρύση, την οποία πήρε ως παλλακίδα του Αγαμέμνονα, ο ίδιος, ο Αχιλλέας κράτησε για τον εαυτό του, την Βρισηίδα, η οποία ανταγωνιζόταν, ανεπιτυχώς, σε ομορφιά την Χρυσηίδα. Στην ελληνιστική περίοδο συναντάμε με το ίδιο όνομα την βασίλισσα της Μακεδονίας και μητέρα του μετέπειτα βασιλιά Φιλίππου Ε'.
Το όνομα φαίνεται πως έμελλε να καθορίσει και την ζόρικη διαδρομή του.
Οι διαστάσεις του πλοίου είναι 78 x 10.6 x 4.2 μ., και ήταν 1046 τόνων. Στην εποχή που η Γερμανική, ναζιστική μηχανή, έστηνε την θεότρελη εξπρεσιονιστική μηχανή της, το πλοίο επιτάχθηκε και ξεκίνησε πολεμικές επιχειρήσεις.
Το 1939 από το γερμανικό ναυτικό και έπειτα από τις πρώτες αναγκές μετατροπές πήρε το όνομα V.102, (Vorpostenboot.102) που με διοικητή τον Helmut Leissner πήρε μέρος στο ξεκίνημα της επιχείρησηWeserubung, κατά την εισβολή στην Νορβηγία.
Το 1940 μετετράπη σε Sperrbrecher, δηλαδή ναρκαλιευτικό, ενισχύθηκε στο σκαρί του, προκειμένου να ανοίγει δρόμο σε άλλα πλοία σε περιοχές με ναρκοπέδια. Είχε από την κατασκευή του στενό πλωριαίο ρύνχος, έτσι μπορούσε σχετικά εύκολα να εισχωρήσει σε ναρκοθετημένες περιοχές και με τα αντιμαγνητικά συστήματα, όπως ήταν φορτωμένο να «καθαρίσει» τη θάλασσα και να επιτρέψει στα υπόλοιπα πλοία της νηοπομπής που συνόδευε να περάσουν με ασφάλεια.
Τότε, στα μέσα του ΄40, άλλαξε πάλι, όνομα, έγινε το SPERRBRECHER 32 και την επόμενη χρονιά, το 1941, SPERRBRECHER 132 μιας και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πλωτό νοσοκομείο, όπως άλλα τις κατηγορίας του,αλλά μοναχά για ναρκαλιευτικό.
Τα πλοία που χρησιμοποιούνται για αυτό το έργο της εξουδετέρωσης ναρκών θα έπρεπε να είναι πολύ θωρακισμένα για να αντέξουν στις εκρήξεις. Ανέπτυσσαν 14κόμβους μέση ταχύτητα (26km/h) και έφεραν βαρύ οπλισμό, ειδικότερα τα εξής κανόνια: 2x 105mm (4.1in) AA, 2x 37mm (1.5in) AA, 15x20 mm (0.79in) AA.
Μέχρι και το 1940 οι μαγνητικές νάρκες ήταν η μεγαλύτερη απειλή για τα βαπόρια που εισέρχονται ή εξέρχονται από τις βάσεις τους. Τα αεροσκάφη και οι κομμάντος κατά τη διάρκεια της νύχτας έριχναν εύκολα τις νάρκες.Τα ναρκαλιευτικά ήταν εξοπλισμένα με ένα σύστημα VES, ουσιαστικά μια τεράστια γεννήτρια μαγνητικού πεδίου που εύκολα μπορούσε να προκαλέσει την έκρηξη μαγνητικών ναρκών από ασφαλή απόσταση.
Τα Sperrbrecher, χρησιμοποιήθηκαν για να συνοδεύσουν πλοία επιφανείας μα και υποβρύχια, από και προς τις βάσεις τους, που με ιδιαίτερα βαριά αντιαεροπορικά όπλα μα με τα μαγνητικά μπαλόνια προχωρούσαν μπροστά, γινόντουσαν στην ουσία οι ανιχνευτές, οι ιχνηλάτες, μα και τα πρώτα θύματα του πολέμου.
Πάνω από 140 τέτοιοι ανιχνευτές, κυρίως πρώην εμπορικά πλοία με μέγεθος περίπου 5000 ts. χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και περίπου το 50% από αυτούς χάθηκαν σε αυτόν τον εξαιρετικά επικίνδυνο ρόλο.
Η Χρυσηίδα ανήκε στην τρίτη, από τις οκτώ συνολικά, μοίρα γερμανικών ναρκαλιευτικών, αποτελούμενοι από 22 παρόμοια σκαριά τα οποία και επιχειρούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Βαλτικής με εξειδίκευση στην συνοδεία υποβρυχίων. Στο Τροντχάιμ βρίσκουμε το βαπόρι να είναι ο φύλακας άγγελος τεσσάρων υποβρυχίων, U568, U569, U570 και U571.
Στα γερμανικά ιστορικά ντοκουμέντα αναφέρεται έντονα η δράση του S-132, στην περιοχή του Γκτάνσκ, αλλά και στο Κούρλαντ, όπου και επιχειρούσε ο στόχος, μα και ο φόβος των Γερμανών, ένας μεγάλος αριθμός Σοβιετικών υποβρυχίων.
Ατσαλάκωτο βγήκε και από τις μάχες κατά την απόβαση των συμμάχων στην Νορμανδία, ήταν ένα από τα 500 πλοία των Ναζί.
Η γνωστή επιχείρηση με το κωδικό όνομα "operation overlord", ξεκίνησε στις 6 Ιούνη 1944 και ολοκληρώθηκε τρεις μήνες μετά στις 19 Αυγούστου τις ίδιας χρονιάς, αξίζει να αναφέρουμε πως τα συμμαχικά πλοία έφταναν περίπου τα 7.000!
Ίντριγκες και κατασκοπεία, μα είναι που ολόκληρα μυθιστορήματα θα μπορούσαν να γραφτούν γύρω από την καθημερινή διαδρομή του, ενω το ίδιο αγωνιζόταν να την βγάλει καθαρή και να ξεφύγει από την σκλαβιά του.
Το πλοίο τον Μάιο του 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς, αλλά τον Οκτώβριο του 1947 μεταφέρθηκε στους Ολλανδούς και επέστρεψε στα πολιτικά του καθήκοντα ως ELSENBURGH, όνομα που δόθηκε στο πλοίο από ομώνυμη Ολλανδική περιοχή, για λογαριασμό της εταιρίας Wm.H.Muller & Co.,
Το 1952 αφαιρέθηκαν οι λέβητες και τοποθετήθηκε μηχανή ντίζελ.Εκτέλεσε κυρίως το δρομολόγιο από Καζαμπλάνκα για το Λονδίνο, μεταφέροντας εμπορεύματα και έχει εκτενείς αναφορές στα εθνικά αρχεία της Μεγάλης Βρετανίας. Πουλήθηκε το 1961 στη Λιβεριανής έδρας Seven Seas Shipping Corporation και μετονομάστηκε ξανά, πήρε το τελευταίο του όνομα GERNIK, που είναι και το όνομα του μεγαλύτερου, καταπράσινου, χωριού της Νότιας Τσεχίας στο Banat της Ρουμανίας, που είναι 14 χλμ. από τη Μολδαβίας.
Παράξενα γράφεται η ιστορία, πάνω σε εμάς, στους ανθρώπους είναι όλα προσανατολισμένα, είναι όμως κάποιες θρησκείες, εκεί στην ανατολή που δίνουν σε όλα τα πράγματα ψυχή.
Οι Ανιμιστές, είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν σε όλα το δικαίωμα της ύπαρξης, της ξεχωριστής οντότητας σε όλα, ακόμα και εκείνα που ορίζουμε εμείς σαν άψυχα, νεκρά. Το βαπόρι με την περίεργη, τρελή πορεία, ανέβαινε φορτωμένο μπανάνες και φιστίκια για Ιταλία, ξεκίνησε από κάποιο αφρικάνικο λιμάνι, όπως το Μαπούτο της Μοζαμβίκης ή την Λουάντα της Αγκόλας, μα νύχτα δίχως φεγγάρι και με εννιά μποφόρ να στρουφίζουν την θάλασσα δεν ήθελε πολύ, ήρθε και καβάλησε τον Λιανό κάβο με τους ναυτικούς να βγαίνουν ζωντανοί και ατσαλάκωτοι, το βαπόρι έμελλε να μην το θυμάται κανείς, έγινε παλιοσίδερα που ενωμένα με τα βράχια, έκαμαν βράγχια, έγιναν φιλόξενο σπίτι σκάρων και γερμανών .
Ψαριών όχι ταξιδιωτών.
Το τέλος δεν γράφτηκε ακόμη για την Χρυσηίδα, η θάλασσα του Αφιάρτη το σιγοτρώει, από κοντά, στους Καρπάθιους δύτες, δείχνει μια αδιάφορη μάζα σκουριάς, έτσι το προσπερνούν δίχως χασομέρι.
Παρατηρώντας, δίνοντας χώρο στο μυαλό, από ψηλά, μετά τις στροφές, στην περιοχή Σκάφη, έρχεται στο μυαλό η αδικία, το λάθος, μα αν το καλοσκεφτείς, αν σταθείς με τα μάτια, μα και το μυαλό πάνω του, θα δεις πως του πάει να κολυμπά, να καμαρώνει μέσα στο γαλάζιο, ξεχωρίζει, γίνεται ένα με τον Κάστελλο, που πενήντα ολόκληρα χρόνια τώρα δεν είναι μονάχος του.
Αν δεν καβαλούσε τα βράχια θα κατέληγε στα παλιατζίδικα, λιωμένο σκράπ, θα είχε ξεχαστεί, μεταμορφωμένο κι αυτό όπως τόσα άλλα που έπνιξαν την ιστορία του στα νεκροταφεία των καραβιών. Μα το δικό μας το ναυάγιο, μοιράζει και μοιράζεται μυστικά, σιγοκουβεντιάζει ο βράχος με τα αλμυρά πια, σίδερα του σκαριού, που έχουν κρατήσει κομμάτια από ψυχές των ναυτικών που περπάτησαν μερόνυχτα με αγωνίες μαζί του.
Άλλωστε τι άλλο μπορεί να είναι ένα βαπόρι αν όχι οι ψυχές όλων εκείνων που κλείστηκαν μέσα του, που έδωσα τον χρόνο τους μέσα στο δικό του στενό χώρο. Αν τύχει και σταθείς περαστικός, αν πιάσεις λέξεις στον αέρα μην φοβηθείς, μην τρομάξεις, είναι που σιγοψιθυρίζει την ιστορία του, λέει τα δικά του, τα κατορθώματα του, που ανήμποροι αφήνουμε να χάνονται στο πέρασμα του ανέμου, είναι βλέπεις και ο Αφιάρτης τόπος σκληρός, αντρίκειος, μα άλλωστε για αυτό διάλεξε η Χρυσηίδα να ριζώσει, να μεταμορφωθεί στην αιώνια σύντροφο του.
Μια Κυριακή, 23 Δεκέμβρη του '62, ο Μιχάλης Οθείτης το πλησίασε με μια φωτογραφική μηχανή, έκρυψε το μάτι του πίσω από τον φακό, έκαμε να φτιάξει κάδρο, να νετάρει, μα ένας Ιταλός ναύτης του φώναξε: «Μην το τραβάς! Τώρα πεθαίνει».
Ακούμπησε στον Αφιάρτη, μα ακόμη και τώρα, σήμερα, όταν κολυμπώ, στον Αγριλαοπόταμο, νιώθω την ζεστή ανάσα της Χρυσιήδας, της παλλακίδας που κολυμπά στα νερά του Κάστελλου.
via huffingtonpost
Ποια δώρα μας οφείλουμε εις το Θείον Βρέφος Ιησού και ποια τα δικά Του δώρα προς ημάς
του Πρωτ. Παναγιώτου Δ. Ρούβαλη
Σήμερα, εκατομμύρια Χριστιανών, μυριάδες αγγέλων και αρχαγγέλων με τα εκατομμύρια των δικαίων ψυχών πανηγυρίζουν και δοξολογούν την γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Σωτήρος και Λυτρωτού μας.
Σήμερα, εκατομμύρια Χριστιανών, μυριάδες αγγέλων και αρχαγγέλων με τα εκατομμύρια των δικαίων ψυχών πανηγυρίζουν και δοξολογούν την γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Σωτήρος και Λυτρωτού μας.
Οι ποιμένες ευαγγελίζονται υπό του Αγγέλου το χαρμόσυνον γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού μας και σπεύδουν να τον προσκυνήσουν και να προσφέρουν τα δώρα τους. Το ίδιο έπραξαν και αργότερα οι Μάγοι εκ της Περσίας.
Ακούμε για τις προσκυνήσεις και αμέσως έρχεται στο μυαλό μας η σκέψη: «πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν αν ζούσαμε κι εμείς τον καιρόν εκείνον και πηγαίναμε να τον προσκυνήσουμε και να Του αφήσουμε και τα δικά μας δώρα!». Αλλά η σκέψη μας αυτή είναι λανθασμένη, διότι ο Χριστός ήλθε και μένει και δέχεται τόσον την προσκύνησιν μας, όσο και τα δώρα μας. Μάλιστα δε, όχι μια φορά το χρόνο, εις τον εορτασμό της Γεννήσεως, αλλά κάθε δευτερόλεπτον σε ολόκληρη την ζωήν μας. Και ποια είναι αυτά τα δώρα τα οποία είναι ευπρόσδεκτα στο Χριστό μας; Η προσευχή μας, όχι μόνον όταν τον δοξολογούμε, αλλά και όταν τον ευχαριστούμε και τον παρακαλούμε. Η ειλικρινής μετάνοιά μας, τα δάκρυα για τις αμαρτίες μας, αλλά και η ευλογημένη , υψοποιός ταπείνωση, η οποία μας καθαρίζει από τον φοβερό εγωισμό. Δώρα μας θεωρεί και την ομολογία μας στους ανθρώπους, να νοιαζόμαστε για το Ευαγγέλιό Του, να βαστάζουμε τον Σταυρόν Του, να κάνουμε κτήμα μας και βίωμά μας τον λόγον Του. Ακόμη και τις αγαθοεργίες μας και τις ελεημοσύνες μας προς τους πάσχοντας αδελφούς μας, τις θεωρεί, όπως ο ίδιος μας λέγει καθαρά εις το κατά Ματθαίον άγιον Ευαγγέλιον (…το τι θα αποδώσει στους δικαίους κατά την Δευτέραν Παρουσίαν Του) δώρα μας προς Αυτόν τον ίδιον. Εμείς τα δώσαμε με την ταπεινή μας ανθρώπινη ελαχιστότητα και Εκείνος θα μας τα ανταποδώσει με την θεϊκήν Του μεγαλειότητα.
πηγή: http://www.pentapostagma.gr
24 Δεκ 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)