Του Μανώλη Καψή
"Από τη μια αρπάζουν το ψωμί απο το τραπέζι των ανθρώπων και από την άλλη τους πετούν κάποια ψίχουλα". Ποιος τα είπε αυτά; Ο Αλέξης Τσίπρας. Με ποια αφορμή; Την απόφαση-υπόσχεση Σαμαρά να δώσει κοινωνικό μέρισμα -περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ- από το έξτρα πλεόνασμα σε συνταξιούχους και ενστόλους την άνοιξη του 2014.
"Συνιστούν μεγίστη κοροϊδία τα περί μοιράσματος του πρωτογενούς πλεονάσματος και των κλεμμένων στον ελληνικό λαό, που τον αφαίμαξαν, τον έκλεψαν και συνεχίζουν να τον αφαιμάσσουν και να τον κλέβουν οι μνημονιακοί φωστήρες". Ποιος τα έλεγε αυτά; Ο ΣΥΡΙΖΑ... Με ποια αφορμή; Το κοινωνικό
μέρισμα Σαμαρά.
Και το καλύτερο. "Έρχεται εφάπαξ προεκλογικά, όπως παλιά μοίραζαν χρωματιστά καθρεφτάκια και χάντρες, για να δώσει αυτά τα λίγα που τους
έδωσαν, ως επίδομα προς αναποφάσιστους". Ποιος τα έλεγε αυτά; Ο Δημήτρης
Παπαδημούλης... Για το κοινωνικό μέρισμα Σαμαρά.
Από μια άποψη, η ιστορία εκδικείται. Ή, για να παραφράσουμε τον Άλλο που διάβαζε νεότερος ο κ. Τσίπρας, η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται είναι μια φάρσα.
Οι δηλώσεις των Συριζαίων για το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους επί κυβέρνησης Σαμαρά μπορεί να ενθουσιάζουν τον Άδωνι Γεωργιάδη που κάνει πάρτι στο Twitter, μπορεί να μας βάζουν όλους σε σκέψεις για το εκλογικό σενάριο Τσίπρα -πόσο μάλλον που όπως και το μέρισμα Σαμαρά, τα χρήματα δεν πάνε στους ανέργους που τα έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη, αλλά σε κρίσιμες εκλογικά ομάδες πληθυσμού...- μπορεί να μας διασκεδάζουν (χαιρέκακα, αλλά και με μια δόση μελαγχολίας) και να μας επιβεβαιώνουν πόσο κακή αντιπολίτευση ήταν όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει και ακόμα θλιβερότερη (και πιο μελαγχολική) διαπίστωση.
Ότι ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να συνεννοηθούν ακόμα και στα αυτονόητα. Ο Κώστας Σημίτης στο τελευταίο του βιβλίο "Υπάρχει Λύση; Συζήτηση με τον Γιάννη Πρετεντέρη" χαρακτηρίζει αυτήν τη διαρκή και ανελέητη αντιπαλότητα των πολιτικών δυνάμεων σαν μία απο τις
βασικές αιτίες που η κρίση διαρκεί ακόμα.
"Οι συνεχείς αλληλοκατηγορίες, η ακραία αντιπαλότητα και η απόρριψη από κάθε κυβέρνηση και κάθε αντιπολίτευση της όποιας συνεννόησης, κατέστησαν σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία μιας κοινής συνείδησης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας". Με δυο λόγια, αν κυβέρνηση και αντιπολίτευση αλληλοκατηγορούνται για μια αυτονόητη υποχρέωση της οποίας κυβέρνησης, να ενισχύσει τους πιο ευάλωτους στην κρίση πολίτες, άντε να βρεθεί κοινός τόπος στις μεταρρυθμίσεις...
Υ.Γ.: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα υποφέρουν. Και το βοήθημα θα πιάσει τόπο, αφού πολλοί συνταξιούχοι συντηρούν και τα άνεργα παιδιά τους. (Αν και προφανώς το "μέρισμα", αν είσαι ΝΔ, ή "η 13η σύνταξη" αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ, το/την έχουν προφανώς μεγαλύτερη ανάγκη οι μακροχρόνια άνεργοι). Ποιος όμως πολιτικός (το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για τους δημοσιογράφους κι ας μην έχουν σταυρό προτίμησης...) τόλμησε να πει ποτέ καθαρά ότι ήταν αδύνατον να υπάρξει ελληνική οικονομία (και ανάπτυξη) όταν το 7-9% του προϋπολογισμού πήγαινε στα ελλειμματικά Ταμεία;