ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΥ

Σαφείς οδηγίες θανάτου

Η ζωή έχει γίνει πολύπλοκη και η «διαχείριση» του θανάτου ακόμη πολυπλοκότερη.

Προ ολίγων ημερών έφυγε ο Πάνος Δημητρίου «σπάνιο δείγμα αυθεντικού κομμουνιστή» όπως τον αποκάλεσε ο επιστήθιος φίλος του Μίλτος Πολυβίου, που ανέλαβε να τον αποχαιρετίσει εκ μέρους όλων όσων τον γνώρισαν, αγωνίστηκαν μαζί του και τον αγάπησαν.  

Η οικογένεια επέλεξε και επέβαλε την «πολιτική σιωπή» στο τελευταίο αντίο του σεμνού αριστερού που κι αν είχε «παράσημα» να επιδείξει στην διάρκεια του εκατονταετούς βίου του.

'Εχοντας αυτό το πρόσφατο παράδειγμα «κλώτσησε» άγρια μέσα μου η επιλογή του λαϊκού προσκυνήματος για τον λατρεμένο Λουκιανό Κηλαϊδόνη. 

Εκτιμώ ότι θα «κλώτσαγε» και στην δική του «αγνότητα και αριστοκρατικότητα», για να δανειστώ τα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο επελέγη  ή ποια ανάγκη της οικογένειας «καλύπτει» όλη αυτή η «έκθεση» στο Θέατρο Μεταξουργείο. 

Η ζωή έχει γίνει πολύπλοκη και η «διαχείριση» του θανάτου ακόμη πολυπλοκότερη.

Αύριο συμπληρώνονται εννέα μήνες από την ώρα που η «δική μου Μαρία» έφυγε...

Τις ελάχιστες φορές που μπήκα στον πειρασμό να μοιραστώ κάτι από την απώλεια της σ' αυτό τον «διαδικτυακό καφενέ», μια σκέψη, μια φωτογραφία, μια ανάμνηση ήταν «εκείνη» που μου το...απαγόρευε.

Με τη ζωή της...

Αλλά και τις σαφείς οδηγίες «διαχείρισης του θανάτου».

Αυτά.